واکاوی ادراک و تجربه زیسته معلمان دوره ابتدایی نسبت به خلاقیت

هدف: پژوهش حاضر با هدف واکاوی ادراک ونجربه زیسته معلمان نسبت به خلاقیت در دوره ابتدایی انجام گرفت. روش:رویکرد پژوهش، کیفی است که با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. جامعه پژوهشی شامل معلمان دوره ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 1400 -1399 بود. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر، نمونه گیری هدفمند از نوع نمونه گیری موارد عادی بود. در نهایت با انجام 13 مصاحبه با معلمان مجرب و باتجربه، اشباع داده ها حاصل شد. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختارمند بود. این نوع مصاحبه به دلیل عمیق بودن و انعطاف پذیری برای پژوهش های کیفی مناسب است. به دلیل شرایط کرونایی و تعطیل بودن مدارس، مصاحبه حضوری امکان پذیر نبود. لذا، مصاحبه به صورت بر خط انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش هفت مرحله‌ای کلایزی استفاده شد. تحلیل عمیق دیدگاه ها در مورد مفهوم خلاقیت موجب شناسایی سه مضمون اصلی با عنوان 1- ماهیت خلاقیت؛ 2- دانش آموز خلاق و 3- معلم خلاق و سیزده مضمون فرعی شد. همچینین، واکاوی دقیق دیدگاه‌های معلمان در مورد روش‌های پرورش خلاقیت، منجر به استخراج دو مضمون اصلی با عنوان 1 -عوامل مرتبط با معلم و 2 - عوامل مرتبط با برنامه درسی و هشت مضمون فرعی شد. در نهایت بررسی دقیق و ریزبینانه دیدگاه‌های معلمان در ارتباط با موانع پرورش خلاقیت منجر به دسته‌بندی سه مضمون اصلی با عنوان1 - موانع مربوط به دانش‌آموزان؛ 2 -موانع مربوط به معلمان و 3 - موانع مربوط به برنامه درسی و یازده مضمون فرعی شد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش می تواند برای ایجاد یک رویکرد هدفمند برای تایید نظام اعتقادی معلمان و پرداختن به برداشت های ناقص آنها از خلاقیت مورد استفاده قرار گیرد.