بررسی نقش میانجی خلاقیت و سبک تفکر در رابطه بین دینداری و تعالی پس از ضربه

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی برازش مدل رابطه بین دینداری و تعالی پس از ضربه با نقش میانجی خلاقیت و سبک تفکر در جانبازان بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونۀ مورد مطالعه 362 جانباز بود که به روش تصادفی ساده از جانبازان (25 تا70 درصد) بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان‏های استان تهران در سال (1399) انتخاب شدند. برای جمع ‏آوری داده‏ها از پرسشنامه ‏های تعالی پس از ضربه تدسچی و کالهون (2011)، دینداری آلپورت و راس(1950)، خلاقیت تورنس (1966) و سبک تفکر استرنبرگ و واگنر (1979) استفاده شد.. داده‏ها با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار spss25 و amos24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ‏ها: نتایح تحلیل مسیر نشان داد که دینداری بر سبک تفکر، خلاقیت و تعالی پس از ضربه؛ سبک تفکر بر خلاقیت؛ خلاقیت و سبک تفکر بر تعالی پس از ضربه اثرات مستقیم و معنادار داشته است.. همچنین دینداری از طریق نقش واسطه‏ای خلاقیت، اثر غیر مستقیم مثبت و معناداری بر تعالی پس از ضربه جانبازان دارد.نتیجه ‏گیری: دینداری به همراه خلاقیت بر تعالی پس از ضربه در افراد مبتلا به تروما تاثیر زیادی دارد. به عبارتی، افرادی که از دینداری بالاتری برخوردارند، دینداری بر خلاقیت آنها تاثیر می‏گذارد و این افراد برای بازگشت به شرایط ایده‌آل، به کمک توانایی‌ها و امکانات خود به بازسازی ذهنی و روانی اقدام می‌نمایند؛ بنابراین تعالی پس از ضربه قابل پیش‏بینی است.

Investigating the role mediator of creativity and thinking style In the relationship between religiosity and posttraumatic growth

Objective: The aim of this study was to investigate the fit of the model of the relationship between religiosity and excellence after trauma with the mediating role of creativity and thinking style in veterans.Method: The present study is descriptive and correlational. The study sample was 362 veterans who were selected by simple random method from veterans (25 to 70%) of the Martyrs and Veterans Affairs Foundation of the cities of Tehran province in (1399). Data were collected using questionnaires of excellence after Tedچیi and Calhoun (2011), Allport and Ross religiosity (1950), Torrance creativity (1966) and Sternberg and Wagner (1979) thinking style. Data were analyzed using path analysis and SPSS25 and Amos24 software.Results: The results of path analysis showed that religiosity on thinking style, creativity and excellence after trauma; Thinking style on creativity; Creativity and thinking style have had direct and significant effects on posttraumatic excellence. Religiosity also has a positive and significant indirect effect on posttraumatic excellence through the mediating role of creativity.Conclusion: Religiosity along with creativity has a great effect on posttraumatic excellence in people with trauma. In other words, people with higher religiosity, religiosity affects their creativity And these people, in order to return to ideal conditions, with the help of their abilities and facilities, undertake mental and psychological reconstruction; Thus excellence is predictable after impact.Keywords: Trauma, PostTraumatic Excellence, Religiosity, Creativity, Thinking Style.