تاثیر آموزش سازه های رباتیک بر تفکر انتقادی و خلاقیت و یادگیری درس ریاضی دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش سازه‌های رباتیک بر تفکر انتقادی و خلاقیت دانش‌آموزان متوسطه اول در یادگیری درس ریاضی بود. روش: پژوهش حاضر، شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان متوسطه اول منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1397 می‌باشد که با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چندمرحله‌ای 40 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌‌های خلاقیت تورنس (1992)، تفکر انتقادی کالیفرنیا (1990) و سوالات درس ریاضی برای سنجش میزان یادگیری دانش‌آموزان استفاده شد. قبل از شروع آموزش پرسشنامه‌ها توسط دو گروه آزمایش و گواه تکمیل شد و سپس در گروه آزمایش به این افراد سازه‌های رباتیک به مدت 12 جلسه آموزش داده شد و پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با بهره‌گیری از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) تحلیل شدند. یافته‌ها: آموزش با سازه‌های رباتیک تاثیر معناداری بر ابعاد ابتکار، انعطاف و بسط خلاقیت دانش‌آموزان متوسطه اول و بر ابعاد ارزشیابی، استنباط و استدلال استقرایی تفکر انتقادی دانش‌آموزان و همچنین تاثیر معناداری بر یادگیری درس ریاضی دانش‌آموزان دارد. آموزش‌ سازه‌های رباتیک تاثیر معناداری بعد سیالی خلاقیت و در ابعاد تحلیل و استدلال قیاسی تفکر انتقادی دانش‌آموزان ندارد. نتیجه‌گیری: آموزش با سازه‌های رباتیک بر خلاقیت، تفکر انتقادی و یادگیری درس ریاضی دانش‌آموزان متوسطه اول تاثیر دارد و باعث افزایش خلاقیت، تفکر انتقادی و بهبود یادگیری درس ریاضی آن‌ها می‌گردد.

The Effect of Robotic Structures Teaching on Critical Thinking, Creativity and Learning of Mathematical in Tehran Junior High School studnts

Purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching robotic structures on critical thinking and creativity and mathematic learning of Junior High School studnts. Method: The present study was a quasiexperimental design with pretestposttest design with control group. The statistical population of this study includes all Tehran Junior High School studnts in 6th district of Tehran in the academic year 13961397. Using multistage cluster sampling, 40 subjects were randomly assigned to two experimental and control groups. To collect information, Torrance Creativity Questionnaire (1992), California Critical Thinking (1990) and mathematical lesson test were used to measure students’ learning. Before the training, the questionnaires were completed by two groups of experimental and control groups. Then, in the experimental group, robotic structures were trained for 12 sessions. After completing the training, both groups were tested. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics (singlevariable covariance analysis). Findings: education with robotic structures has a significant effect on the creativity dimensions of initiative, flexibility and expansion of Junior High School studnts and on the dimensions of evaluation, inference and deductive reasoning of ’critical thinking as well as thehas effect on students’ mathematic learning. The training of robotic structures does not have a significant effect on the fluidity of creativity and in the dimensions of the analytic and deductive reasoning of critical thinking. Conclusion: education with robotic structures has effect on creativity, critical thinking and mathematic learning of Junior High School studnts and increases creativity, critical thinking, and improving their mathematical learning.