تحلیل رابطه بین هوش هیجانی ، هوش معنوی دانشجویان و نظریه خلاقیت گیلفورد در فضاهای آموزشی (مورد کاوی: دانشجویان رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه)

هدف: پژوهش حاضر بررسی ارتباط هوش هیجانی و هوش معنوی در فضاهای آموزشی و مولفه های نظریه خلاقیت گیلفورد(1967) با رویکرد ارتقاء خلاقیت دانشجویان معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه می باشد. روش: این پژوهش از نظر روش شناسی، توصیفی از نوع همبستگی و به لحاظ هدف، کاربردی است که جامعه آماری اولیه آن را کلیه دانشجویان معماری دانشگاه آزاد کرمانشاه تشکیل می دهند با مراجعه به جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 250 نفر از دانشجویان فوق به عنوان جامعه آماری نهایی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه هوش هیجانی ویزینگر (1998)؛ پرسشنامه هوش معنوی آمرام (2008) و پرسشنامه خلاقیت گلدیبرک و هیلر (1979) استفاده شد. به منظور تجربه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در سطح آمار استنباطی از آزمونه هایی همچون آزمون کولموگراف اسمیرنوف؛ آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که در سطح (p≤0/005)؛ بین مولفه‌های خلاقیت گیلفورد و هوش هیجانی و هوش معنوی در فضاهای معماری با ارتقاء خلاقیت دانشجویان رشته معماری ارتباط معنی دار و مستقیمی وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیونی آشکار ساخت که هوش هیجانی و هوش معنوی توانسته اند حدود 29 درصد از واریانس تغییرات ارتقاء خلاقیت دانشجویان را پیش بینی کنند. که در این میان هوش معنوی بیشترین سهم را در این پیش بینی بر عهده دارد.

Analysis of the Relationship between Emotional Intelligence and Spiritual Intelligence of Students and Guilford’s Creativity Theory in Educational Environments(Case Study: Architects student of Islamic Azad University of kermanshah)

Purpose: The present study is to investigate the relationship between emotional intelligence and spiritual intelligence in educational spaces and components of the theory of creativity of Gilford (1967) with the approach to promoting the creativity of architecture students of Islamic Azad University of Kermanshah. Method: This research is a methodology, descriptivecorrelational and purposeoriented. The first statistical population is all students of architecture of Kermanshah Azad University. Referring to Morgan table and simple random sampling method, 250 people The students were selected as the final statistical society. The data were collected using Wizinger’s Emotional Intelligence Questionnaire (1998); Amram’s Spiritual Intelligence Questionnaire (2008) and Gladieberck & Hiller’s (1979) Creativity Questionnaire. In order to experience and analyze the data, descriptive statistics and inferential statistics of samples such as Kolmogorov Smirnov test, Pearson correlation test and multiple regression test were used. Findings: The findings of the research show that there is a significant and direct relationship between the components of Gilford’s creativity and emotional intelligence and spiritual intelligence in architectural spaces with the level of (p≤0.005). Conclusion: The results of regression analysis revealed that emotional intelligence and spiritual intelligence have been able to predict about 29% of the variance of changes in students’ creativity promotion. In the meantime, spiritual intelligence contributes most to this prediction.