بازیگردانان دانشگاهی به عنوان عاملانی خلاق ؛ حلقه‌ مفقوده‌ی چرخه خلاقیت در آموزش عالی ایران

زمینه: دانشگاه به عنوان یک نهاد اجتماعی، مسئول شکوفایی استعدادها، خلاقیت‌ها، توانمندی هر چه بیشتر نیروی انسانی دانشگاهی و فراهم کردن میدان برای بروز عاملیت تک تک افراد جامعه است. هدف: این مطالعه با هدف واکاوی تجربیات بازیگردانان دانشگاهی (اعضای هیات علمی) به عنوان عاملانی خلّاق؛ حلقه مفقوده‌ی چرخه خلاقیت در نظام آموزش عالی ایران صورت گرفت. روش: این پژوهش درپارادایم تفسیری با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی انجام شد. مشارکت‌کنندگان شامل 19 عضو هیات علمی دانشگاه‌های جامع شهر تهران که به صورت هدفمند و با استفاده از راهبردهای نمونه‌گزینی با حداکثر تنوع انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه عمیق بدون ساختار و جهت تحلیل داده‌ها از راهبرد هفت مرحله‌ای کلایزی استفاده شد. یافته‌ها:تحلیل داده‌های مصاحبه به ایجاد یک مقوله اصلی«خلاقیت اعضای هیات علمی» و دو مقوله فرعی که شامل عوامل«سازمانی و فردی» انجامید. در حوزه عوامل سازمانی آنچه باعث مشغولیت ذهنی و عدم بروز خلاقیت؛ مشکلات مربوط به قوانین و زیر ساخت‌ها،ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی و مدیریت ناکارآمداست و در حوزه عوامل فردی؛ خلق و خو، انگیزش، ذهن فعال ودانش و تخصص است. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بر مسایل پیش‌روی مغفول ماندن نقش عاملیت و جایگاه فرد در ساختار آموزش عالی ایران که موجب عدم بروز خلاقیت و شکوفایی استعدادها می‌شود، تاکید می‌کند.رشد و ظهور خلاقیت مستلزم وجود چند عامل به هم پیوسته مانند تمرکززدایی، استقلال دانشگاهی، تغییر سیاست فرهنگی به گونه‌ای که تنوع فرهنگی، قومی و جنسیتی بعنوان سرمایه فرهنگی تلقی شود.

Academic Stakeholders as creative agents; the missing elements of creativity cycle in Iranian higher education (Phenomenological study)

Background: University as A Social Institution Is Responsible for The Development of Talents, Creativity, And the More Ability of Academic Staff, And Setting the Stage for The Embodiment of Each Individual's Agency in Society. Purpose: The purpose of this study was to reflection the experiences of academic stakeholders (faculty members) as creative agent, missing elements if creative cycle in the higher education system of Iran. Method: This research was designed in the interpretivism paradigm and qualitative approach using phenomenological method. The data collection tool was a deep, unstructured interview. Participants included 19 faculty members from Tehran Comprehensive Universities who were selected purposefully and using selective strategies with maximum diversity. The data were analyzed using unstructured deep interviews and the data were analyzed using a sevenstage Colaizzi’s strategy. Findings: Analysis of interview data to create a main category of faculty creativity and two subcategories that included organizational and individual factors. In organizational factors, what causes mental activity and lack of creativity; issues related to laws and infrastructures, organizational structure, organizational culture, and inefficient management, are in the domain of individual factors, mood, motivation, active mind, and knowledge and expertise. Conclusion: The results of this study emphasize the underlying issues of neglecting the role of agency and position of the individual in the structure of higher education in Iran, which leads to the lack of creativity and prosperity of talents. The advent of creativity requires the existence of several interconnected factors such as decentralization, academic independence, change cultural politics in such a way that cultural, ethnic and gender diversity are considered as cultural capital.