رابطه‌ی بین هوش اجتماعی و خودکارآمدی با سبک حل مساله‌ی خلاق دانش‌آموزان

هدف: بررسی رابطه‌ی بین هوش اجتماعی و خودکارآمدی با سبک حل مساله‌ی خلاق دانش‌آموزان دختر شهر اردبیل است. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه‌ی آماری پژوهش را همه‌ی دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان دوره دوم شهر اردبیل (6745 نفر) که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند، که از بین آن‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای و بر اساس جدول کرجسی مورگان تعداد 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش، پرسشنامه‌ی سبک حل مساله، پرسشنامه‌ی خودکارآمدی و مقیاس هوش اجتماعی ترومسو است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار آماری spss 20 و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که روابط مثبت و معنی‌داری بین هوش اجتماعی و خودکارآمدی با سبک حل مساله‌ی خلاق وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 9 درصد از کل واریانس سبک حل مساله‌ی خلاق به وسیله‌ی متغیرهای هوش اجتماعی و خودکارآمدی پیش‌بینی می‌شود، که خودکارآمدی به‌طور معناداری توان پیش‌بینی سبک حل مساله‌ی خلاق را دارد. نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که هوش اجتماعی و خودکارآمدی از متغیرهای موثر و مرتبط با سبک حل مساله‌ی خلاق هستند.

The Relationship between Social Intelligence and SelfEfficacy with Students’ Creative Problem Solving Style

Abstract: Objective: The purpose of this study was to investigate the relationship between social intelligence and selfefficacy with creative problem solving style of girl students in Ardebil city. Method: This study examined the relationship between social intelligence and self – efficacy with creative problem solving style of girl students in Ardabil city. The research design was descriptive and correlational. The study population research included all students high school second period in Ardabil (6745 patients) were enrolled in the academic year 9495, was included. Sample was selected 380 individuals based on kerjessy and Morgan table by cluster random sampling method. The data gathering tool was a problem solving style questionnaire, a selfefficacy questionnaire and Trumsu’s social intelligence scale. For data were analyzed using SPSS 20 software, Pearson correlation coefficient and multiple regression tests. Results: The test results show that a significant positive relationship between social intelligence and self efficacy with creative problem solving style. Regression analysis results showed that 9% of the total variance of creative problem solving style is predicted by social intelligence and selfefficacy variables. Selfefficacy can significantly predict the problem of creative problem solving. Conclusion: Therefore, it can be concluded that social intelligence and selfefficacy are the effective and related variables of the creative problem solving.