رابطه بین هوش‌سازمانی و عملکرد‌سازمانی با میانجی‌گری خلاقیت (مورد کاوی: دانشگاه تهران)

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش‌سازمانی و عملکرد‌سازمانی با میانجی‌گری خلاقیت در میان کارکنان دانشگاه تهران بوده است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را، شامل کلیه کارکنان دانشگاه تهران و روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری طبقه ای ساده بوده است. ابزار جمع آوری داده، پرسشنامه های هوش‌سازمانی کارل آلبرشت، عملکرد‌سازمانی هرسی و گلدسمیت و پرسشنامه خلاقیت سازمانی رندسیپ بوده است که بین افراد نمونه توزیع و گردآوری شده است. آزمون‌های روایی و پایایی با استفاده از نرم‌افزار spss v22 انجام گردید و فرضیه‌های این پژوهش با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار smart-pls v2 مورد آزمون قرار گرفتند. یافته: نتایج حاکی از آن است که ضریب معناداری سه مسیر میان متغیرهای هوش‌سازمانی، خلاقیت و عملکرد‌سازمانی (به ترتیب 9.279، 6.382 و 2.218) از 1.96 بیشتر اند که این مطلب نشان دهنده این امر است که تاثیر مستقیم هوش‌سازمانی بر عملکرد‌سازمانی و همچنین تاثیر غیرمستقیم هوش‌سازمانی بر عملکرد‌سازمانی از طریق متغیر میانجی خلاقیت، در سطح اطمینان 0.95 معنادار بوده و باعث تایید هر 4 فرضیه پژوهش می شود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که تاثیر مستقیم هوش‌سازمانی بر عملکرد‌سازمانی و همچنین تاثیر غیرمستقیم هوش‌سازمانی بر عملکرد‌سازمانی از طریق متغیر میانجی خلاقیت، در سطح اطمینان 0.95 معنادار بوده و دارای رابطه مثبت معنادار هستند.

The Relationship between Organizational Intelligence and Organizational Performance with the Mediation of Creativity (Case Study: University of Tehran)

Purpose: The purpose of this study was to investigate the relationship between organizational intelligence and organizational performance through creativity mediation among Tehran University staff. Method: The research method is descriptive and correlational. The statistical population of this research includes all the staff of Tehran University and simple sampling method. The data gathering tool was Karl Albrecht’s Organizational Intelligence Questionnaire, Hers’s organizational performance, and Goldsmith’s organizational readiness questionnaire, which was distributed among the sample population. Validity and reliability tests were performed using SPSS v22 software. The hypotheses of this study were tested using structural equation modeling and SmartPLS v2 software. Findings: The results show that the threeway coefficients between organizational intelligence, organizational creativity and organizational performance (9.279, 6.382, and 2.218, respectively) are higher than 1.96, which suggests that the direct impact of organizational intelligence on organizational performance as well as indirect impact Organizational intelligence has a significant effect on organizational performance through the mediator of creativity at the confidence level of 0.95 and confirms all four research hypotheses. Conclusion: The results of this study indicate that the direct effect of organizational intelligence on organizational performance as well as the indirect effect of organizational intelligence on organizational performance through the intermediary variable of creativity is significant at a confidence level of 0.95 and has a positive significant relationship.