داستان‌سرایی دیجیتال در خدمت ارتباطات علمی

هدف: داستان‌سرایی دیجیتال به‌عنوان روشی برای ایجاد و به اشتراک‌گذاری اطلاعات، ترویج غوطه‌وری و تعامل و نیز فراهم کردن زمینه‌های آموزش و یادگیری مبتنی بر تکرار و همکاری معرفی می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی جایگاه قصه‌گویی در ارتباطات علمی، تبیین گونه‌های مختلف داستان‌پردازی و تعریف داستان‌گویی دیجیتال و قابلیت‌های آن است. رویکرد: این پژوهش تلاش کرد با رویکرد مطالعات کتابخانه‌ای، انواع قصه‌گویی که انسان‌ها از اوایل تاریخ بشریت برای گفتن داستان‌های بهتر استفاده کرده که شامل داستان شفاهی، تصویری، مکتوب و دیجیتال است را معرفی کند. در همین رابطه، داستان‌های دیجیتال نیز بسته به محتوا و هدفشان به سه دسته تقسیم ‌شد: داستان‌های شخصی / روایت، داستان‌هایی که اطلاع‌رسانی می‌کنند یا دستورالعملی ارائه می‌دهند و داستان‌هایی که وقایع تاریخی را بررسی می‌کنند. رویکردهای داستان‌سرایی دیجیتالی نیز در 5 دسته تاریخ شفاهی، پادکست، روایت‌های تعاملی/ مکانی، روایت‌های چندرسانه‌ای و فرارسانه‌ای تقسیم شد.یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش درخصوص بهره‌گیری از ابزارهای داستان‌سرایی دیجیتال در کشورمان حاکی از آن است که ورود و نفوذ این قابلیت در میان برجستگان علمی و پژوهشگران کمتر به چشم می‌خورد. به‌جز یکی دو مورد، به‌طورجدی به این مقوله اهمیت داده نشده و در ادبیات علمی و ترویجی کشورمان مهجور مانده است. نتایج: درحالی‌که بسیاری از ابزارهای موجود، به‌طور رایگان در دسترس است و با صرف کمی زمان می‌توان از آنها در راستای تقویت ارتباطات علمی بهره برد. بنابراین، شایسته است دست‌اندرکاران حوزه ترویج علم در راستای آشناسازی پژوهشگران و اندیشمندان با این پدیده نوظهور، برنامه‌ریزی کرده و مسیر را بهره‌گیری دوجانبه پژوهشگران و مخاطبان عام هموار سازند.

Digital storytelling in improving scientific communication

AbstractPorpouse: Digital storytelling is introduced as a way to create and share information, promote immersion and interaction, as well as provide opportunities for repetitive and collaborative training and learning. The purpose of this study is to investigate the importance of storytelling in scientific communication, explain the different types of storytelling and define digital storytelling and its capabilities. Approach: This study by documentary method sought to identify the types of storytelling that humans have used since the beginning of human history to tell better stories, these forms include: oral, visual, written, and digital stories. In this regard, digital stories are divided into three categories depending on their content and purpose: personal stories / narratives, informative or instructive stories, and stories that examine historical events. Digital storytelling approaches include: oral history, podcasts, interactive / spatial narratives, multimedia and hypermedia narratives. Findings: The findings of this study regarding the use of digital storytelling tools in our country indicate that the influence of this feature is rarely used by prominent scientists and researchers. Except for one or two cases, this issue has not been seriously considered and has been neglected in the scientific and promotional literature of our country. Results: While many of the available tools are free, they can be used to strengthen scientific communication easily. Therefore, it is suggested those involved in science promotion to plan in order to introduce researchers and scientists with this emerging phenomenon, and to pave the way for the mutual benefit of researchers and the general public.