تحلیل رابطه دو سویه تربیت و اجتماع

شکی نیست که انسان موجودی اجتماعی است و منشا نهادهای مختلف بوده و است و در جریان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از اجتماع زیست می‌کند. هر اجتماعی ابتدا باید به تعریفی جامع و مطلوب از تربیت بپردازد و سپس نسبت به تبلیغ و اجرای آن اقدام کند. تحقیق حاضر، به مطالعه در زمینه تربیت و اجتماع و تحلیل رابطه دوطرفه آنها پرداخته است. نتایج را می‌توان در حوزه نقش خانواده و حکومت در تربیت، رابطه شخصیت و اجتماع، نقش شیوه‌های تربیتی و جایگاه فرایندهای جذب دسته‌بندی کرد. تربیت جامع که مصادیق متفاوتی در حوزه‌های شناختی، نگرشی، رفتاری، ارتباطی و مهارتی و ... را شامل می‌شود، می‌تواند به تسهیل رشد و تعالی و شکوفایی منجر شود. اما بی تفاوتی، بی‌برنامه بودن و مسئولیت‌ناپذیری به قانون‌گریزی و کاهش کیفیت و کارایی خواهد انجامید. بنابراین، نقش رویه‌های جذب و استعدادیابی در راستای کشف و به ‌کارگماری افراد مستحق و توانمند و طراحی و اجرای مطلوب برنامه‌های اصلاحی در سطوح متفاوت (سنی، تحصیلی و شغلی) و جذب مشارکت‌ها (محلی، ملی، بین‌المللی) بسیار حائز اهمیت است.