البولیفونیّه فی روایه الدیوان الاسبرطی لعبد الوهاب عیساوی علی ضوء النظریه الباختینیّه

بدات البولیفونیّه فی عالم النقد والادب مع المنظر الروسی میخائیل باختین فی العقد الثانی من القرن العشرین، قدمها فی ابحاثه حول روایات دوستویفسکی. کشف باختین بواسطتها عن اساسیات الدیموقراطیه الحواریه بین الشخصیات، ونفی بها السلطه الحاکمه للراوی المتفرد. من اهم ما تشمل هذه الاساسیات هو تعددیه الاصوات، وتعددیه اللغات. وتنقسم تلک الاخیره لمفاهیم مختلفه اهمها: التهجین، التنضید، البارودیا، الاجناس التعبیریه، والحوارات الخالصه. اخترنا روایه الدیوان الاسبرطی للروائی الجزائری عبد الوهاب عیساوی لهذا البحث، اذ وجدنا تجسید البولیفونیه غالبه علی سردیته، معتمدین علی المنهج الوصفیّالتحلیلیّ. رسم عیساوی مرایا تاریخ الجزائر ما بین 1815 الی 1833 باحداثه السیاسیه والاجتماعیّه مع استخدام خمس شخصیات اساسیه خیالیه، غیر ان البعض منها اقتبسها من شخصیات حقیقیه عاشت فی تلک الفتره. تسرد من خلال هذه الاصوات، حوادث سلطات العثمانیین، واستعمار الفرنسیین التی خلفت الکوارث آنذاک. نالت هذه الروایه جائزه البوکر للروایه العربیّه عام 2020. اختار عیساوی البنیه البولیفونیه للروایه کی ینقل التاریخ من شتی الزوایا، ویبیّن اهمیه الاحداث بواسطه تلک الاصوات. من اهم النتائج التی توصّل الیها البحث انّ سرد الروایه الادبی المفبرک، وتلفیق الحوارات الخالصه فیه، مع لمسات التهجین والبارودیا والتنضید وحتی انکسار الحرف الواضح ضمنه جعل منها بولیفونیه الانتماء، وقریبه لعالم الواقع فی نقل احداثه.

Study of polyphony in the Abdul Wahab alIssawi’s novel AlDiwan alIsberti based on Bakhtin’s idea

Polyphony in literary criticism was first introduced by the Russian theorist Mikhail Bakhtin. And in the second half of the twentieth century, it began with a study of Dostoevsky’s novels through which Bakhtin discovered the foundations of freedom of expression. And the rule of the hegemonic system denied the thirdperson narrator. These bases include: Polyphony and Hetero glossia. And multilingualism is divided into components such as: Hybridation, Stratification, Parody, Dialogic Genre, Special dialogues. Because polyphony has prevailed in the novel AlDiwan alIsberti, this novel is written by in Algeria novelist. This article was reviewed by descriptiveanalytical method. AlIssawi illustrated all the political and social events using the five fictional characters of the novel, the history of the islands from 1815 to 1833. Some of these characters are taken from real people of that period. With these phone, he narrates the events of Ottoman domination and French colonization. The novel won the Booker Prize for Arabic Novel in 2020. AlIssawi chose polyphony for this novel to quote history from several perspectives. The most important results obtained from this study are the existence of the literary pen of the novel. In the dialogism, there is a mixture of the hybrrization component, and a little parody, and there is also the dialogic genre and hetero glassia. The study of this fusion has generally been less considered by researchers in a text.