سلطه اللغه وصناعه الحقیقه فی فلسفه ما بعد الحداثه (قراءه فی مجموعه «تنبّا ایها الاعمی» لادونیس)

تهتمّ ما بعد الحداثه بسلطه اللغه کاساسٍ لفهم القیم وصناعتها، وتوکد انّ اللغه وکل ما یصدر عنها هی رموز ثقافیه خارجه عن نطاق المطلقیه. وهذا الاهتمام ادّی الی فرض النسبیه والفردیه علی المبادئ الشامله. وتعتمد هذه الظاهره علی تحریر الدال من مدلوله ای من تبعیته معنیً محدداً، فاصبحت اللغه مجموعه دوال طلیقه وحره، لا تستقر فی میناء ولا تدور حول محور مرکزی. هذا ما تقدمت به ما بعد البنیویه بخطوه اولیه وانتهت الیه التفکیکیه. یقوم هذا البحث بدراسه ظاهره سلطه اللغه وصناعه الحقیقه فی مجموعه «تنبا ایها الاعمی» لادونیس، علی اساس المنهج الوصفی – التحلیلی، بغیه ادراک کیف انّ ادونیس وظف اللغه کی یکشف عن تلک السلطه التی تتمیز بها فی اختلاق الحقیقه وتغییر الواقع. فادونیس نادی بسلطه اللغه، دون ان یرتبک، بل اخذت ملامح رفض المرکزیه المعنائیه تبدو واضحه فی شعره. فهو اظهر، انّ اللغه مجموعه علامات لها مدلولات لا نهائیه، وانّ هذه العلامات هی التی تشکلّ الاختلاف الذی نادی به جاک دریدا، وهی التی تجعل مصیر المعانی مفتوحاً علی دیمومه مستمره تصل الی تجربه تعددیه المعنی. والاهم من ذلک، انّ هذه الاسس الفکریه الموجوده لدى ادونیس وشعره متاثّره بافکار جان جاک دریدا تذهب بالقارئ الى ان یعتقد انّ الحقیقه نسبیه والمطلق لیس الا وهماً من صناعه اللغه، وهی الفکره التی اسفرت عن کثیر من التحدیات فی مواجهتها مع الفکره الاسلامیه ما یودّی الی ازمه کبیره فی قراءه الشعر العربی الحدیث وفهمه ویسبب نوعا من الازمه فی النقد الادبی الحدیث.

Language Dominance and Truth Formation in Postmodernism: A Study in the Poetry of Adonis “Be careful o, blind! “as a Model

Postmodern thought in its cognitive system considers language to be superior to existence and knowledge and considers it the basis of the creation of values. This view does not accept any absolute belief in its epistemological system. Language dominance and, consequently, poststructuralism and deconstruction, separate the sign from the signifier and do not give it a specific meaning. In this language game, language is a set of slippery slopes that have no centrality. In our reading of the poetry of Adonis, we have seen this intellectual tendency in his rich and creative works. Adonis believes in the supremacy and control of language, without a doubt, and rejects the centrality of meaning, something which is very clear in his poetry. What is important to know is how Adonis used language to reveal its power and how he employed it to create truth and change reality. We found that Adonis showed in his creative poetry that language is a set of signs with infinite connotations, and that it is these signs that make up what Jacques Derrida called “difference”, which makes meaning continuously openended. More importantly, Adonis’s poetry leads us to the fact that meaning and truth are relative and are only made by the linguistic mechanisms. Thus, the meanings in Adonis’s poetry come to light and gain multiple levels. This notion of multiple meanings has faced many challenges in Islamic circles and contemporary literary criticism.