مقایسه تاثیر توانبخشی رایانه یار و داروی روان محرک در بازداری پاسخ و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه ی اثربخشی توان‌بخشی شناختی رایانه یار با داروی روان محرک در بهبود کارکرد بازداری پاسخ و توجه پایدار کودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک با اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی به شیوه نمونه گیری در دسترس و بر طبق ملاک های ورود و خروج انتخاب و بر اساس شدت اختلال همتا شده و به طور تصادفی به دو گروه دارو روان محرک (11 نفر) و توان‌بخشی شناختی رایانه یار (12 نفر) انتساب یافتند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون عملکرد پیوسته، پرسش‌نامه (snap-iv)، فرم کوتاه آزمون هوش تجدید نظر شده کودکان وکسلر و پرسش‌نامه نشانه های مرضی کودکان بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل ورایانس چند متغیری اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس آمیخته و آزمون های متعاقب آن استفاده شد. توان‌بخشی شناختی رایانه یار منجر به تغییرات موثر و ماندگاری در عملکرد آزمودنی ها در بازداری پاسخ و توجه پایدار شد. افزون بر این، با وجود بیشتر و ماندگارتر بودن تغییرات حاصل شده در گروه توان‌بخشی شناختی رایانه-یار نسبت به گروه داروی روان محرک، این تغییرات به لحاظ آماری معنادار نشد. به طور کلی هر دو درمان در بهبود کارکرد اجرایی بازداری پاسخ و توجه پایدار موثر می باشند، در نتیجه توان‌بخشی شناختی رایانه یار را می توان به عنوان جایگزین داروی روان محرک به‌کار برد.