اعتباریابی و تجدید نظر مقیاس نگرش والدین نسبت به کودک با نیازهای ویژه‌شان

نگرش های مثبت یا منفی والدین نسبت به کودکان دارای نیازهای ویژه شان، نه تنها منجر به ایجاد حالات هیجانی مطابق با آن نگرش در کودک، والدین و در دیگر اعضای خانواده می‌شود، بلکه به صورتِ مستقیم و به صورتِ واسطه ای، پیگیری و دریافت خدمات آموزشی، مشاوره ای و توانبخشی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. از این رو ارزیابی نگرش والدین نسبت به کودک با نیازهای ویژه شان و ارایه برنامه بهبود نگرش حایز اهمیت است. بنابراین هدف از این مطالعه اعتباریابی و تجدید نظر در مقیاس نگرش والدین کودکان با نیازهای ویژه به فرزندشان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی بود. جامعه پژوهش دربرگیرنده تمامی والدینی بود که کودکان با نیازهای ویژه‌شان در مدارس ابتدایی دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و مراکز توانبخشی در سال تحصیلی 91-1390 ثبت نام شده بودند. نمونه ای 400 نفری به شیوه ی تصادفی خوشه ای از این مدارس انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین، انحراف استاندارد، درصد فراوانی و در سطح استنباطی از آزمون های همبستگی پیرسون، و تحلیل عاملی تاییدی از طریق نرم افزارهای spss و lisrel استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مقیاس نگرش والدین به فرزند با نیازهای ویژه شان، مقیاسی روا و پایا می باشد. از این رو استفاده از این مقیاس می تواند در بررسی و سنجش نگرش والدین نسبت به کودکان دارای نیازهای ویژه‌شان به درمان‌گران و پژوهش‌گران حوزه آموزش و توانبخشی کمک کند