مقایسه سبک اسناد و تاب‌آوری در بین دانش‌آموزان آسیب‌دیده و عادی

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه سبک اسنادی و تاب‌آوری در بین دانش‌آموزان آسیب‌دیده و دانش‌آموزان عادی بود. روش پژوهش حاضر علی ـ مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان آسیب‌دیده و عادی در دامنه سنی 15 تا 19 ساله شهر ساری و قایم‌شهر بود. 120 دانش‌آموز (60 دانش‌آموز آسیب‌دیده و 60 دانش‌آموز عادی) از مدارس ساری و قایم شهر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد که پرسشنامه سبک اسناد (asq) و مقیاس تاب‌آوری کانرو و دیوید سون ((cd-rts9 را تکمیل کنند. داده‌ها به وسیله آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و استنباطی شامل تحلیل واریانس چند متغیره، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغییری تحلیل شدند. خلاصه نتایج تحلیل واریانس نشان داد که دانش‌آموزان معلول (نابینا و حرکتی) در مولفه های اسناد درونی- بیرونی ناخوشایند، اسناد موقت- پایدار ناخوشایند، اسنادکلی- اختصاصی ناخوشایند، و تاب‌آوری با دانش‌آموزان عادی تفاوت معنی‌دار داشتند، که نشان دهنده سبک اسناد بدبینانه‌تر این گروه می‌باشد. همبستگی مثبتی بین سبک اسناد با تاب‌آوری وجود دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که مولفه‌های سبک اسناد توان پیش بینی تاب‌آوری را دارد (01/0 > p). بر مبنای نتایج این پژوهش می‌توان به متخصصان تعلیم و تربیت پیشنهاد کرد که اقدام به تدوین و اجرای برنامه‌های درمانی ترکیبی برای دانش‌آموزان معلول نابینا/حرکتی همراه با اختلال‌های هیجانی کنند.