عوامل مرتبط با اضطراب مادران دارای کودک با نیازهای ویژه

این پژوهش با هدف کلی مطالعه عوامل مرتبط با اضطراب مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه در شهر جیرفت در سال 1390 انجام شد. این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی مادران دارای کودک با آسیب‌های بینایی، شنوایی و ذهنی بود که کودک آن‌ها در مدارس ویژه‌ی آموزش کودکان با نیازهای ویژه در شهر جیرفت در سال تحصیلی 90-1389 به تحصیل اشتغال داشتند. از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس 60 نفر از مادران دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در سه گروه (نابینا، ناشنوا و کم‌توان‌ذهنی) انتخاب شدند. پس از پاسخ به پرسشنامه‌ها به صورت انفرادی، پرسشنامه اضطراب بک و محقق ساخته داده‌ها با بهره‌گیری از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری داده‌ها تحلیل شدند. نتایج نشان می‌دهد که بین عواملی چون میزان اطلاعات مادران از نحوه تربیت و برخورد با کودک با نیازهای ویژه، محدودیتهای اجتماعی مادران، ریشه معلولیت کودک با نیازهای ویژه، تاثیر آسیب‌دیدگی فرزند بر روابط خانوادگی، احساس مسیولیت مادران، میزان حضور پدر با میزان اضطراب مادران دارای کودک با نیازهای ویژه رابطه معنی‌داری وجود دارد. در مجموع یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که عواملی مربوط به کودکان با نیازهای ویژه وجود دارد که اضطراب مادران این کودکان را افزایش می‌دهد. با شناخت این عوامل می‌توان با بالابردن سطح اطلاعات مادران از آسیب‌های مختلف، چگونگی برخورد با این کودکان و روابط عاطفی مناسب در خانواده همراه با حضور پدر، به این‌گونه مادران کمک کرد .