تاثیر بازی‌های گروهی بر رشد مهارت‌های روانی حرکتی پسران پیش‌دبستانی کم‌توان‌ذهنی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر بازی‌های گروهی در یادگیری مهارت‌های روانی- حرکتی کودکان پیش دبستانی کم‌توان‌ذهنی (سنین 5 تا 7 سال) بود. این پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن شبه‌آزمایشی بود. برای این هدف، 20پسر پیش‌دبستانی کم‌توان‌ذهنی مدارس ویژه دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی شهر اصفهان به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به روش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گمارده شدند(10 کودک در گروه آزمایش و 10 کودک در گروه کنترل). ابزار مورد استفاده برای بررسی رشد حرکتی کودکان در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، آزمون لینکن- اوزرتسکی بودکه به صورت انفرادی اجرا گردید. گروه آزمایشطی 15جلسه یک ساعته تحت مداخله بازی های گروهی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. پس از پایان مداخله کودکان هر دو گروه از لحاظ مهارت‌های روانی-حرکتی با آزمون لینکن-اوزرتسکی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون آماری کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون مهارت‌های روانی-حرکتی در گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد(001/0 > p). میزان اندازه اثر69 /0بدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بازی‌های گروهی مهارت‌های روانی-حرکتی کودکان کم‌توان‌ذهنی را افزایش می‌دهد. نتایج تحلیل واریانس چندگانه (مانوا) نشان داد که تفاوت در خرده مقیاس‌های تعادل( 006/0=p)، مهارت انگشتان( 001/0=p)، هماهنگی چشم و دست( 001/0=p) مهارت تنه (005/0=p) معنی‌دار بود، اما در خرده مقیاس‌های مهارت عضلات بزرگ دست‌ها (7/0=p) و مهارت بازوها( 17/0=p) و هماهنگی دست و پا(10/0=p) این تفاوت معنی‌دار نبود. بنابرین می‌توان از بازی‌های گروهی در کنار سایر روش‌ها برای تقویت مهارت‌های روانی – حرکتی کودکان پیش‌دبستانی استفاده نمود