پیش‌بینی نشانه‏های سلامت‌روانی بر اساس تاب‏آوری در خواهران و برادران نوجوان دانش‌‌آموزان با کم‌توانی ذهنی شهر شیراز در سال تحصیلی 91-1390

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی نشانه‌های سلامت‌روانی بر اساس تاب‌آوری در خواهران و برادران نوجوان دانش‌‌آموزان با کم‌توانی ذهنی صورت گرفت. روش پژوهش کاربردی و شیوه انجام دادن آن همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه خواهران و برادران نوجوان 12-18 ساله دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی شهر شیراز درسال تحصیلی 91-1390بودند که از بین آنها نمونه ای به حجم 91 نوجوان 12-18 ساله (50 دختر و 41 پسر) که خواهر و برادر با کم‌توانی ذهنی داشتند، به روش خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. از مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون برای سنجش تاب‌آوری و از پرسشنامه سلامت‌روانی عمومی برای سنجش اختلال سلامت‌روانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‏ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که تاب‏آوری پیشبینی کننده منفی و معنادار نشانه‌های اختلال‌های جسمی، اضطرابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی سلامت‌روانی است (01/0 > p). این یافته نشانگر نقش و اهمیت تاب‌آوری بر سلامت‌روانی خواهران و برادران دانش‌آموزان با کم‌توانی ذهنی است. بنابراین پیشنهاد می‌شود با طراحی و اجرای برنامههای آموزش تابآوری به عنوان یک برنامه پیشگیری درجهت افزایش سلامت‌روانی نوجوانان دارای خواهر یا برادر با کم‌توانی ذهنی اقدام شود.