مقایسه ویژگی‏های شخصیتی و میزان سازگاری مادران دانش‏آموزان عقب مانده ذهنی و عادی شهر تهران سال 88-1387

هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی‏های شخصیتی و میزان سازگاری مادران کودکان عادی و عقب‏مانده ذهنی شهر تهران می‌باشد. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند شهر تهران است . نمونه آماری شامل 200 مادر (100 مادر با فرزند عقب‏مانده ذهنی و 100 مادر با فرزند عادی) بوده که با روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‏آوری داده‌ها در این مطالعه از مقیاس سازگاری اجتماعی بل و پرسشنامه شخصیتی 16 عاملی کتل استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون t مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین مادران کودکان عقب‏مانده ذهنی و مادران دختران عادی از لحاظ متغیرهای ویژگی‏های شخصیتی و سازگاری تفاوت معناداری وجود دارد .نتیجه‏گیری: این یافته‌ها بدین معناست که مادران دارای فرزند عقب‏مانده ذهنی در مقایسه با مادران دختران عادی سازگاری کمتری داشته و مادران کودکان عادی سطوح بالاتری از عوامل شخصیتی هوش عمومی، پایداری هیجانی، خلق استوار و پایداری خلق و خو را نسبت به مادران دارای کودک عقب‏مانده ذهنی نشان دادهاند .براساس یافته‏های پژوهش ، پیشنهاد می‌شود فراهم داشتن آموزش‏های خاص برای این والدین بتوانددر کاهش تنیدگی، افزایش میزان سازگاری و به طور کلی در ارتقا بهداشت روانی آن‌ها موثر باشد