اثربخشی روش مهارت آموزی کودک راه‌حل محور بر مهارت‌های زندگی و ارتباطی کودکان کم‌توان ذهنی

هدف از این پژوهش اثربخشی مهارت‌آموزی کودک راه‌حل محور بر مهارت‌های زندگی و ارتباطی کودکان کم‌توان ذهنی می‌باشد. این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی دارای پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کودکان ن کم‌توان ذهنی 9-13 ساله مراجعه‌کننده به آموزشگاه استثنایی امید در بازه زمانی 02-1401 واقع در شهر ساری بود. حجم نمونه پژوهش شامل 30 کودک که به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) از جامعه آماری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب‌شده و در دو گروه آزمایش و گواه ‌جای‌گماری شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 60 دقیقه‌ای، هفته‌ای دو جلسه با پروتکل طراحی‌شده آموزش دیدند. ابزار استفاده‌شده، مقیاس رفتارسازشی وایلند می‌باشد. نتایج نشان داد که در کارایی این پروتکل، گروه گواه و آزمایش در دو مولفه مهارت ارتباطی و مهارت زندگی دارای تفاوت معنادار بودند (0.001>p) و برای دستیابی به این تفاوت از تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس ولچ استفاده شد؛ که نتایج به‌دست‌آمده حاکی از اثربخشی پروتکل طراحی‌شده برای روش مهارت‌آموزی کودک راه‌حل محور بر مهارت ارتباطی و مهارت زندگی کودکان کم‌توان ذهنی می‌باشد که می‌توان نتیجه‌گرفت رویکرد مهارت‌آموزی کودک راه‌حل محور در جهت گسترش مهارت‌های ارتباطی و زندگی کودکان کم‌توان ذهنی موثر می‌باشد.

the effectiveness of solution-focused kids’ skill method on life and communication skills of mentally retarded children

the purpose of this research is to investigate the effectiveness of the solution-focused kids’ skill method on the life and communication skills of mentally retarded children. the statistical population of the research included all mentally retarded children aged 9-13 who were referred to omid exceptional school in the period of 1401-02, located in sari city. the sample size of the study includes 30 children who were randomly selected from the statistical population using the available sampling method and were placed into two experimental (15 people) and control (15 people) groups. the experimental group was trained in eight 60-minute sessions, twice a week with the designed protocol. the instrument used is wayland’s compromising behavior scale. the results showed that in the effectiveness of this protocol, the control and experimental groups had significant differences (p>0.001) in the two components of communication skills and life skills, and covariance analysis and welch’s analysis of variance were used to achieve this difference. this indicates the effectiveness of the protocol designed for the solution-oriented child skill training method on the communication skills and life skills of mentally challenged children. it can be concluded that the child’s skill training approach is effective in expanding the communication skills and lives of mentally disabled children.