تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب تحت شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب تحت شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون قالوآپ با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهر اهواز بود. از جامعه مذکور، نمونه ای به حجم 39 نفر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند،  به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پس از انجام آزمون ساخت دنباله به عنوان پیش آزمون، به صورت تصادفی به 3 گروه: تمرین تکلیف دوگانه (13 نفر)، تمرین تکلیف منفرد (13 نفر) و  کنترل (13 نفر) تقسیم شدند.  سپس دو گروه تجربی، برنامه تمرینی منتخب با شرایط متفاوت را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای انجام دادند. در انتها از همه افراد با استفاده از آزمون ساخت دنباله پس آزمون و دو ماه بعد نیز آزمون فالوآپ به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یکراهه و همچنین آزمون تی وابسته نشان داد که در پس آزمون، انعطاف پذیری شناختی در گروه تکلیف دوگانه برتر از هر دو گروه تکلیف منفرد و کنترل بود (p<0.05). در آزمون قالوآپ، این برتری تنها نسبت به گروه کنترل باقی ماند. همچنین، گروه تکلیف منفرد در پس آزمون تنها از گروه کنترل برتر بود (p<0.05). در مقایسه با رویکردهای تکلیف منفرد، تمرینات مبتنی بر رویکردهای تکلیف دوگانه می تواند منجر به بهبود بیشتر انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شود، لذا بهره گیری از این روش در  برنامه ریزی کلاس های فعالیت بدنی برای این گروه از کودکان پیشنهاد می شود.

The effect of a selected training program under dualtask and singletask conditions on the cognitive flexibility of children with developmental coordination disability

The purpose of this study was to investigate the effect of a selected training program under dual and singletask conditions on the cognitive flexibility of children with developmental coordination disorder. The research method was semiexperimental and with a pretestposttest followup design with control group. The statistical population of this study included male students with developmental disorder in Ahvaz city. From the mentioned population, a sample of 39 subjects who were eligible for inclusion in the study was selected by available sampling method. After the Trail Making Test as a pretest, they were randomly assigned to three groups: Exercise Dual task (n=13), single task training (n=13) and control (n=13). Then, the two experimental groups performed a selected training program with different conditions for 8 weeks and 3 sessions each 45 minutes each week. At the end, all subjects were followed by a Trail Making Test and two months later, a followup test. Data analysis using oneway covariance analysis as well as ttest showed that in posttest, cognitive flexibility in dual task group was superior to both single and control group (P < 0.05). In the followup test, this superiority remained only rather than the control group. Also, the single task group was superior to the control group in the posttest (P <0.05). Compared to singletask approaches, dualtaskbased exercises can improve the cognitive flexibility of children with developmental coordination disorder, so using this method in the planning of classes is suggested for this group of children.