بررسی و مقایسه اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر و واقعیت‌درمانی بر کاهش کمال‌گرایی و استرس‌تحصیلی دانش‌آموزان دختر تیزهوش

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی روان درمانی مثبت گرا و واقعیت درمانی بر کاهش کمال گرایی و استرس تحصیلی انجام شد. پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی همراه با انتخاب و گمارش تصادفی آزمودنی ها، در گروه های آزمایش و کنترل به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم استعدادهای درخشان شهر خرم آباد بودند که ابتدا همه دانش آموزان پرسشنامه کمال گرایی و استرس تحصیلی را تکمیل کردند. سپس تعداد 45 نفر که بالاترین نمرات را در مقایسه با سایرین کسب کردند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش اول به مدت 8 جلسه مداخلات روان درمانی مثبت گرا و گروه آزمایش دوم هم به مدت 8 جلسه مداخلات واقعیت درمانی را دریافت کردند، اما گروه کنترل طی این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با آزمون کواریانس یکطرفه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو روش منجر به کاهش معنادار کمال گرایی و استرس تحصیلی آزمودنی های گروه های آزمایش شدند. از بین دو نوع درمان، روان درمانی مثبت گرا تاثیر بیشتری در کاهش استرس تحصیلی داشت. اما بین دو روش در کاهش کمال گرایی تفاوت معناداری به دست نیامد. بر اساس نتایج، واقعیت درمانی و روان درمانی مثبت گرا می تواند به منظور کاهش کمال گرایی و استرس تحصیلی دانش آموزان تیزهوش مورد استفاده قرار گیرد.

Studying and comparing the effectiveness of real therapy and positive psychotherapy on reducing gifted girl students’ perfectionism and academic stress

The aim of this research was studing and comparing the effectiveness of real therapy and positive psychotherapy on reducing perfectionism and academic stress. The research was a quasi –experimental study along with selecting and assigning the subjects randomly in experimental group and control group with pretest and posttest. Statistical universe included all gifted girl students of second grade of high school in Khorramabad city that all students filled out all the questionaires of perfectionism and academic stress using census method. Then 45 students who got the highest marks compared to others were selected and placed randomly in experimental and control groups. The first experimental group were subjected to real therapy for 8 sessions and the second group were also subjected to positive psychotherap for 8 sessions, but the control group didn’t receive any interventions during this period of time. Data were analyzed using unilateral covariance analysis test. Results showed that performing the real therapy and positive psychotherapy interventions led to meaningful reduction of perfectionism and academic stress of the subjects of experimental groups. the positive psychotherapy had more effect on reducing academic stress, but in perfectionism variable, there wasn’t any meaningful diference between these two therapies and the effect of above mentioned therapies in reducing perfectionism was the same. Based on the results, the methods of positive psychotherapy and real therapy can be used to reduce perfectionism and academic stress.