تبیین تجارب زیسته زوجین نابینا و کم بینا در همسرداری و فرزند پروری: رویکردی پدیدارشناسانه

مقدمه زندگی زوجین نابینا و کم‌بینا دارای نیازها، دغدغه‌ها و مشکلات خاصی است. هدف از این پژوهش، تبیین و کاوش کلیه جنبه‌های تجارب زیسته زوجین نابینا / کم‌بینا بود. روش برای این منظور از روش کیفی از نوع پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زوج‌هایی بودند که هر دو نابینا یا کم‌بینا بوده و در انجمن توانبخشی یزد ثبت‌نام کرده‌ و دارای فرزند بودند و بیش از 1 سال از ازدواج آنها سپری شده بود. پس از انجام مصاحبه با 24 نفر، محققان به اشباع رسیدند و مطلب جدیدی بدست نیامد. داده‌های این مطالعه کیفی به روش 7 مرحله‌ای کلایزی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها با بررسی دقیق، متن کل مصاحبه‌ها به 321 کد مجزا تقسیم‌بندی شد. با بررسی مجدد کدها، 40 زیرمفهوم استخراج شد. این زیرمفهوم‌ها در 7 مفهوم نهایی جای داده شدند. این مفاهیم عبارتند از: 1 «پیروی از دستورات دین و حضور خدا در زندگی»؛ 2 «توانمند بودن فرد نابینا و توانایی حل مشکلات»؛ 3 «زندگی عادی افراد نابینا»؛ 4 «نگرانی از برخورد ناصحیح جامعه»؛ 5 «اعتماد به نفس پایین ناشی از محدودیت‌های نابینایی / کم‌بینایی»؛ 6 «فرهنگ و دیدگاه نامناسب مردمی و برنامه‌ریزی» و 7 «واقع نگری افراد نابینا / کم‌بینا». نتیجه‌گیری جامعه افراد نابینا / کم‌بینا از زندگی همانند سایر اقشار جامعه برخوردارند. این طیف از افراد شیوه‌های همسرداری و فرزندپروری همانند افراد بینا دارند. البته به دلیل نابینایی، دچار مشکلات و محدودیت‌هایی نیز می‌باشند که باید از سایر توانایی‌های خود بهره‌گیری نمایند