اثربخشی آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی دانش‌آموزان نارساخوان

هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی دانش‌آموزان نارساخوان بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان نارساخوان پسر پایه پنجم مقطع ابتدائی ناحیه 1 آموزش‌ و پرورش شهر یزد که در سال تحصیلی 1395-1394 در مدارس دولتی مشغول به تحصیل بودند. روش پژوهش از نوع آزمایشی با پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. 30 دانش‌آموز نارساخوان با تائید متخصصان مرکز اختلال یادگیری با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش برای گردآوری داده‌ها، چک‌لیست تشخیص نارساخوان و پرسشنامه عصب‌شناختی کولیج بود. آموزش خودگردانی یادگیری در نهایت طی 14 جلسۀ 45 دقیقه‌ای به تواتر هفته‌ای دوبار بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج بررسی فرضیه‌ها‌‌ از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری 05/0) نشان داد که آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی (برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی و بازداری) دانش‌آموزان نارساخوان موثر است. در نتیجه می‌توان از آموزش خودگردانی یادگیری برای بهبود کارکردهای اجرایی دانش‌آموزان نارساخوان استفاده کرد.