اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر برنامه ی دی روزیر بر بهبود مهارت های اجتماعی، شایستگی تحصیلی و مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر مداخله گروهی مبتنی بر برنامه دی روزیر بر بهبود شایستگی تحصیلی، مهارت های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا بود. این پژوهش با استفاده از روش تک آزمودنی و طرح a-b-a اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شهر اصفهان در سال تحصیلی 1395-96 بودند. با استفاده از نمونه گیری هدفمند 3 دانش آموز مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا انتخاب شدند. جلسات آموزشی بر اساس دستورالعمل مداخله گروهی مهارت های اجتماعی در قالب 20 جلسه در هر جلسه به مدت 40 دقیقه برگزار شد. به منظور پیگیری نتایج مداخله، یک ماه بعد از مداخله مقیاس بهبود مهارت های اجتماعی توسط مربی تکمیل شد. بر اساس نتایج تحلیل دیداری داده ها برنامه در زمینه بهبود مهارت های اجتماعی، مشکلات رفتاری برای هر سه شرکت کننده موثر بوده است. در زمینه بهبود شایستگی تحصیلی این برنامه برای شرکت کننده اول موثر بوده است. بر اساس یافته های این پژوهش به نظر می رسد که ماهیت گروهی مداخله با ایجاد فرصت برای تعامل و افزایش انگیزه کودکان منجر به بهبود روابط و مهارت های اجتماعی می شود. همچنین برنامه مداخله ای دی رویز می تواند اثر مستقیم و مثبت بر مشکلات رفتاری (قلدری، رفتارهای برون ریزی و درون ریزی شده) بر جای بگذارد.