بررسی تطبیقی کم‌خونی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلال‌های یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی کم خونی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلال های یادگیری بود. روش پژوهش در قسمت اول توصیفی از نوع علی مقایسه ای و در قسمت دوم توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 95-1394 در شهر تبریز بودند که تعداد 50 دانش آموز مبتلا به اختلال نارسایی توجه شناسایی شده در یک مرکز مشاوره خصوصی تشخیص و درمان، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. همچنین 50 دانش آموز عادی ابتدایی نیزکه فاقد مشکل نارسایی توجه بودند بر اساس وضعیت اجتماعی اقتصادی، جنسیت، سن با گروه اول همتا شده بودند، به صورت دردسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از آزمون خواندن نما، آزمون ریاضی و ناتوانی املاء استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری آزمون t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت. نتایج دو گروه مستقل نشان داد که بین دانش آموزان دارای نارسایی توجه و عادی در کم خونی تفاوت معناداری وجود ندارد. با این حال نتایج پیرسون نشان داد که بین کم خونی و اختلال های یادگیری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. به طوری که با کاهش هموگلوبین که منجر به کم خونی می شود، بر اختلال های یادگیری افزوده می شود. از سوی دیگر نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کم خونی قادر به پیش بینی اختلال های یادگیری است. بنابراین با توجه به کم خونی دانش آموزان، می توان میزان یادگیری دانش آموزان را افزایش داد و اختلال های یادگیری را برطرف نمود.