مقایسه‌ی نارسایی‌های مرتبط با یادگیری خود راهبر در دانش‌آموزان مبتلا و غیرمبتلا به اختلالات یادگیری ویژه

پژوهش حاضر با هدف بررسی نارسایی های مرتبط با یادگیری خودراهبر در دانش آموزان دارای اختلال های یادگیری ویژه انجام گرفت. روش این پژوهش، علی مقایسه ای بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی مبتلا به اختلال های یادگیری شهر اردبیل در سال 1393 تشکیل دادند. تعداد 30 نفر از این جامعه به روش نمونه گیری تصادفی ساده و  تعداد 30 نفر نیز از بین دانش آموزان عادی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به‌عنوان نمونه انتخاب و در این مطالعه شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس آمادگی برای یادگیری خودراهبر استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره و t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره های دو گروه در مولفه های خودمدریتی (39/22f=، 001/0>p)، علاقه به یادگیری (89/21f=، 001/0>p)، خودکنترلی (97/11f=، 001/0>p وجود دارد. نتیجه آزمون t مستقل نیز نشان داد که دو گروه در نمره کلی یادگیری خودراهبر نیز تفاوت معنی داری با هم دارند (59/4t=، 001/0>p). این نتایج وجود نارسایی هایی در یادگیری خودراهبر کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در مقایسه با کودکان عادی را نشان می دهند. بنابراین آموزش اصول و راهبردهای یادگیری خودراهبر می توان به تقویت مهارت های یادگیری این کودکان و بهبود پیشرفت تحصیلی آنها کمک کرد.‌