مقایسه‌ی طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی در مادران کودکان دارای اختلال یادگیری خاص و مادران کودکان عادی

خانواده‌ یکی از طبیعی‌ترین گروه‌هایی است که نیازهای انسان را ارضا می‌کند. تولد کودکی با ناتوانی یادگیری در خانواده می‌تواند رویدادی نامطلوب و چالش‌زا باشد. این امر باعث ایجاد برخی ذهنیت‌ها و باورهایی نامناسب می‌شود که می‌تواند رضایت زناشویی را تحت‌تاثیر قرار ‌دهد. هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی طرحواره‌های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری خاص و مادران کودکان عادی بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع مقایسه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دانش‌آموزان دختر و پسر دارای اختلال یادگیری خاص و عادی شهرستان ساوه در سال‌تحصیلی 94-95 می‌باشد. از این جامعه 55 نفر از مادران دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص و 55 نفر از مادران دانش‌آموزان عادی که از نظر سن و تحصیلات با مادران گروه دارای اختلال یادگیری خاص همتا شده بودند، به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه طرحواره‌های اولیه‌یانگ فرم کوتاه و پرسش‌نامه سازگاری دونفره (زن و شوهر) اسپانسر برای سنجش رضایت زناشوئی، جمع‌آوری شدند. برای تحلیل داده‌ها، از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معناداری در طرحواره‌های ناسازگار اولیه و رضایت زناشوئی وجود دارد (01/0>p). می‌توان نتیجه گرفت حضور کودک دارای اختلال یادگیری خاص در سطح رضایت زناشویی و طرحواره‌های ناسازگار مادران تاثیر می‌گذارد؛ بنابراین آموزش‌ راهبردهای مناسب ویژه والدین کودکان دارای اختلال یادگیری خاص در جهت کاهش طرحواره‌های ناسازگار و افزایش رضایت زناشوئی آنها ضروری به نظر می‌رسد.