اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌های یادگیری

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری کلاس اول دبستان  شهرستان کرج بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش کلیه‌ی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری شهر کرج در سال تحصیلی 92-91 بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی بود و به لحاظ روش، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی تعداد 30 دانش‌آموز دختر و پسر از پایه‌ی اول تحصیلی دبستان انتخاب و در دو گروه آزمایش وکنترل (15 نفر در هر گروه) به عنوان نمونه‌ی پژوهش حاضر، به‌صورت مساوی گمارش شدند. ابزار پژوهش  حاضر، آزمون تشخیص نارساخوانی شیرازی و نیلی پور بود. به مظور تحلیل داده ها، از روش آماری کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد آموزش سازماندهی فضایی زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش‌آموزان مبتلا به اختلال­های یادگیری مقطع اول دبستان، موثر بود و هم چنین این تاثیر در دختران بیشتر از پسران بود. بنابراین می توان گفت برنامه‌ی آموزش خواندن با کیفیت بالا و هدفمند با ایجاد فرصت‌های یکسان و مناسب برای یادگیرندگانی که در سطوح مختلف یادگیری قرار دارند، زمینه را برای پیشرفت آنها فراهم می سازد.

The effectiveness of spatial organization and phonemic awareness on reading and writing of students with learning disorders

The aim of the present study was to investigate the effectiveness of spatialtemporal organization and phonemic awareness on reading and writing of first grade students with learning disorders. The research population included all students with learning disorders in academic period of 20122013 in Karaj. The design of the present study, regarding its purpose, was expo facto and, regarding its method, was quasiexperimental including twogroups with a pretest and a posttest. Using random sling, 30 girl and boy students from first grade were chosen and divided into an experimental and a control (15 students in each) groups. Shirazi and Nilli' (2013) test for diagnosing dyslexia was used. To analyze the data, MANCOVA and test of analysis variance were used. Analysis of data showed that instruction of spatialtemporal organization and phonemic awareness on reading and writing of students with learning disorder was effective. Also, this effect was more apparent in girls than boys. Thus, we can claim that highquality and targetspecific reading instruction programs and devising the same opportunities for learners who are learning at different levels are likely to provide the basis for progress.