بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر نارساخوان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر نارساخوان بود. روش تحقیق آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر نارساخوان پایه چهارم و پنجم شهر قزوین در سال تحصیلی 93- 1392 که به مراکز ویژه ی اختلالات یادگیری معرفی شدند، می باشد که تعداد 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی ساده، از جامعه آماری مورد نظر انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه خودپنداره تنسی استفاده گردید. همچنین معیار پیشرفت تحصیلی از میانگین نمرات دروس دانش آموزان بدست آمد. پس از انتخاب تصادفی گروه‌های آزمایش و کنترل و اجرای پیش آزمون، آموزش بر روی گروه آزمایشی به مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای به صورت 2 جلسه در هفته اجرا گردید (جمعاً 6 هفته). پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده‌های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی دو گروه از نظر میانگین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی با استفاده از ابزارهای به کار رفته در مرحله پس آزمون و پیگیری، حاکی از افزایش خودپنداره و پیشرفت تحصیلی در گروه آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بعد از مداخله بوده است(001/0 > (p. مطابق با نتایج این پژوهش، با استفاده از مدل آموزشی مبتنی بر هوش چندگانه می‌توان خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نارساخوان را افزایش داد.