تاثیر ادراک‌های زیرآستانه ای دیداری بر بازشناسی ابرازات هیجانی چهره‌ای در بین دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تحریک های زیرآستانه ای بر بازشناسی تظاهرات هیجانی چهره و همچنین مقایسه ی دو گروه کودکان با ناتوانی یادگیری و عادی در بازشناسی ابرازات هیجانی چهره صورت گرفت. نمونه ی پژوهش شامل 45 دانش آموز عادی و 45 دانش آموز با ناتوانی یادگیری می شد. آزمودنی‌ها برای مقایسه‌ی تاثیرات پیام‌های زیرآستانه ای در سه گروه (الف. گروه کنترل: بازشناسی ابراز هیجان های چهره بدون پیام زیرآستانه ای، ب. گروه آزمایش اول: بازشناسی ابراز هیجان های چهره با پیام زیرآستانه ای مثبت، ج. گروه آزمایش دوم: بازشناسی ابرازات هیجانی چهره ای با پیام زیرآستانه ای منفی، قرار گرفتند.در این پژوهش الگوی تحریک زیرآستانه ای به همراه تحریک های مختلفی از حالات هیجانی چهره به کار گرفته شد: هیجان مثبت(شادی) و هیجان منفی( غمگینی)، تصاویر زیرآستانه ای در طول اجرای آزمون بازشناسی مکرراً و به سرعت (حدود 30هزارم ثانیه)ارایه می شدند. نتایج، تاثیر قوی تحریک زیرآستانه ای با هیجان مثبت را بر پاسخ دهی بیشتر به ابرازات چهره ای شادی نشان داد. با این وجود، تاثیر تحریک زیرآستانه ای هیجان منفی برای بازشناسی تظاهرات چهره ای غم، تنها در گروه دانش آموزان با ناتوانی یادگیری بدست آمد. علاوه بر این، پژوهش اخیر نشان داد که، دانش‌آموزان گروه عادی ابراز هیجانی غم را بهتر از سایر همتایان با ناتوانی یادگیری شان تشخیص می‌دهند، این در حالی است که دو گروه تفاوت معناداری در بازشناسی سایر هیجان‌ها نداشتند. در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که واکنش‌های هیجانی مثبت و منفی می‌توانند به صورت ناخودآگاه فراخوانده شوند.