اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر پذیرش اجتماعی و همدلی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر افزایش پذیرش اجتماعی و همدلی دانش‌آموزان مبتلا به نارساخوانی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان نارساخوان پایه سوم تا پنجم ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 94- 1393 بود. افراد نمونه در مرحله اول به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از تکمیل آزمون تشخیص نارساخوانی، آزمون هوشی وکسلر، پرسشنامه مقبولیت اجتماعی و مقیاس همدلی و کسب نمره لازم برای ورود به پژوهش، با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (15 دانش آموز نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه در معرض آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان قرار گرفتند، اما گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکردند. داده های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش-آزمون و پس آزمون پذیرش اجتماعی و همدلی در گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین می-توان گفت آموزش تنظیم هیجان در سطح معناداری 01/0 موجب افزایش پذیرش اجتماعی و همدلی دانش-آموزان مبتلا به اختلال نارساخوانی شده است. با توجه به اثربخشی آموزش مهارت‌های تنظیم هیجانی می‌توان جهت افزایش پذیرش اجتماعی و همدلی و در نتیجه بهبود روابط بین فردی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی از این شیوه آموزشی استفاده نمود.