رابطه‌ی ابعاد خودپنداره با انگیزش تحصیلی (خواندن، نوشتن و ریاضی) دانش‌آموزان ابتدایی دارای ناتوانی‌های یادگیری

خودپنداره نقش مهمی در انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان دارای ناتوانیهای یادگیری ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه‌ی ابعاد خودپنداره با انگیزش تحصیلی (خواندن، نوشتن و ریاضی) دانش‌آموزان ابتدایی دارای ناتوانی‌های یادگیری بود. در این پژوهش همبستگی، کل دانش‌آموز ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان بروجرد و ملایر (67 دانش‌آموز) به صورت کل‌شماری در تحقیق شرکت نمودند و مقیاس‌‌های خودپنداره (بارنت، 1994) و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان ابتدایی (گای و همکاران، 2005) را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودپنداره‌ (کل) با انگیزش خواندن، نوشتن، ریاضی و انگیزش تحصیلی (کل) رابطه‌ی مثبت معنی‌دار وجود داشت. همچنین بین عزت‌نفس شناختی و عاطفی، خودپنداره‌ی خواندن، ریاضی، روابط با والدین و همسالان و خودپنداره‌ی عملکرد مدرسه با انگیزش خواندن و ریاضی و بین خودپنداره‌ی خواندن، ریاضی، روابط با والدین و همسالان و خودپنداره‌ی عملکرد مدرسه با انگیزش نوشتن رابطه‌ی مثبت معنی‌دار به‌دست آمد. بر اساس نتایج رگرسیون، عزت‌نفس شناختی، خودپنداره‌ی توانایی فیزیکی و خودپنداره‌ی رابطه با همسالان به صورت مثبت قوی‌ترین متغیرها برای پیش بینی نمرات انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری بوده است (01/0 < p). توجه به نقش خودپنداره در انگیزش خواندن، نوشتن و ریاضی دانش‌آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری برای پژوهشگران و مشاوران مراکز مربوط به اختلالات یادگیری مهم است.