مقایسه‌ی اثربخشی آموزش متمرکز برهیجان و کنترل تکانه برفرسودگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش متمرکز برهیجان و کنترل تکانه برفرسودگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری بود. این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون وپس آزمون چندگروهی است. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی کودکان دارای ناتوانی یادگیری سال ششم ابتدایی شهر اردبیل بودند. آزمودنی های پژوهش شامل 60 نفر دانش‌آموز دارای ناتوانی یادگیری بود که از میان دانش‌آموزان پسر سال ششم ابتدایی شهر اردبیل به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل(20 نفر برای هرگروه) گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه فرسودگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری(mancova) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که برنامه‌ی درمانی آموزش متمرکز بر هیجان و کنترل تکانه بر فرسودگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی تاثیر دارد؛ به این صورت که منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی و عواطف منفی و افزایش عواطف مثبت دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری می شود. این نتایج نشان داد، آموزش متمرکز بر هیجان و کنترل تکانه می تواند در کنار سایر مداخلات آموزشی در بهبود عملکرد دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری مورد استفاده قرار گیرد. این نتایج نیز تلویحات مهمی در زمینه پیش‌گیری، آسیب شناسی و درمان این اختلال ها دارد.