تدوین برنامه و مقایسه‌ی اثر بخشی سه شیوه‌ی آموزش مستقیم، آگاهی واج‌شناختی و ترکیبی بر درک مطلب خواندن دانش‌آموزان دبستانی دارای اختلال خواندن

هدف پژوهش حاضر تدوین برنامه و مقایسه‌ی اثر بخشی سه شیوه‌ی آموزش مستقیم، آگاهی واج‌شناختی و آموزش ترکیبی بر درک مطلب خواندن دانش‌آموزان دبستانی دارای اختلال خواندن است. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر و پسر پایه‌ی سوم، چهارم و پنجم دبستان شهرستان کرمانشاه است که دارای اختلال یادگیری خواندن هستند که از مدارس به مراکز توان‌بخشی اختلال‌های یادگیری ارجاع داده شده‌اند و در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بوده اند. بیست نفر به عنوان نمونه‌ی آماری از بین جامعه‌ی آماری، به تصادف انتخاب شدند سپس این دانش‌آموزان به طور نمونه‌گیری تصادفی ساده در چهار گروه پنج نفری جایگزین شدند. از ابزارهای اندازه‌گیری شامل آزمون هوش وکسلر مقیاس کودکان (wisc-r) و آزمون پیشرفت تحصیلی خواندن و درک مطلب شفیعی و همکاران استفاده شده است. سه گروه آزمایشی هر کدام به مدت 20 جلسه، در هر هفته دو جلسه 40 دقیقه‌ای آموزش خاص خود را دریافت نمودند و گروه کنترل غیر از آموزش مرسوم مدرسه‌ای آموزش خاص دیگری دریافت نکرد. از هر چهار گروه پیش‌آزمون و پس‌آزمون به عمل آمد. تحلیل واریانس یک طرفه نتایج نشان داد که آموزش آگاهی واج‌شناسی موثر بوده است، اما آموزش مستقیم و آموزش ترکیبی در بهبود درک مطلب خواندن دانش‌آموزان دبستانی دارای اختلال‌های یادگیری خواندن موثر نبوده‌اند. بر این اساس نتیجه گیری می‌شود که آموزش آگاهی واج‌شناسی نسبت به دو شیوه دیگر در پیشرفت درک مطلب خواندن دانش‌آموزان دبستانی اثربخش و سودمندتر بوده است.