مقایسه‌ی میزان نگرانی، امید و معنای زندگی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، ناشنوایی و ناتوانی یادگیری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی میزان نگرانی، امید و معنای زندگی در مادران کودکان ناشنوا، کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان با ناتوانی یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود و نمونه مورد مطالعه شامل 169 نفر از مادران این کودکان بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از بین کلیه مادران کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اوتیسم، ناشنوا و ناتوان در یادگیری شهر اصفهان در سال 1390 انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از سه پرسش‌نامه نگرانی پنسیلوانیا، مقیاس گرایش به امیدواری بزرگ‌سالان و پرسش‌نامه هدف در زندگی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میزان امید و معنای زندگی در بین سه گروه مادران تفاوت معنادار وجود دارد (01/0 > p). با افزایش معنای زندگی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، کودکان ناشنوا و کودکان با ناتوانی یادگیری امید نیز افزایش یافته و نگرانی کاهش می‌یابد و بالعکس.