اثربخشی آموزش یادگیری خود راهبر بر سازگاری اجتماعی و سرزندگی تحصیلی دانش ‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش یادگیری خود راهبر بر سازگاری اجتماعی و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص شهر اهواز بودند. حجم نمونه پژوهش شامل 30 نفر از دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس و با توجه به ملاک‌های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزش یادگیری خودراهبر را 16 جلسه 90 دقیقه‌ای هفتگی دریافت نمودند. پرسش‌نامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه سازگاری سینها و سینگ و سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش بود. داده‌ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره، با استفاده از نرم‌افزارspss نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته‌ها نشان داد بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر افزایش سازگاری (14.54>f) و سرزندگی تحصیلی (37.19>f) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0.001>p) . نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت برنامه آموزش یادگیری خودراهبر بر بهبود سازگاری اجتماعی و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص اثربخش بود. لذا پیشنهاد می شود متخصصان و درمانگران از این مداخله برای افزایش سازگاری اجتماعی و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص استفاده نمایند.

the effectiveness of self-directed learning on social adjustment and academic vitality in students with learning disorder

objective: the purpose of this study was to the effectiveness of self-directed learning on social adjustment and academic vitality in students with learning disorder.method: the research method was an experiment with a pre-test and post-test design with a control group. the statistical population of the study included all students with learning disorder in ahvaz. the sample size consisted of 30 students with learning disorder who were selected by available sampling method and according to the inclusion and exclusion criteria. the experimental group received 16 weekly 90-minute sessions of self-directed learning. the questionnaires used in this research included sinha and singh’s adjustment questionnaire and martin and marsh’s academic vitality questionnaire.. data were analyzed using univariate analysis of spss version 22 software. results: the findings showed that between the experimental and control groups in terms of increased compatibility (f<14.54) and academic vitality (f<37.19) had a significant difference (p<0.001).conclusion: according to the obtained results, it can be said that the self-directed learning training program was effective in improving the social adjustment and academic vitality of students with specific learning disorders. therefore, it is suggested that specialists and therapists use this intervention to increase the social adjustment and academic vitality of students with specific learning disorders.