اثربخشی فرزند پروری مثبت به مادران بر خودکارآمدی و تاب آوری کودکان دارای اختلال یادگیری خاص

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فرزند پروری مثبت به مادران بر خودکارآمدی و تاب آوری کودکان داری اختلال یادگیری خاص انجام شد.مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال یادگیری در سال 1402 بود؛ که از این گروه 40 نفر کودک مبتلا به اختلال یادگیری از مرکز ناتوانی‌های یادگیری به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت مداخله فرزند پروری مثبت قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی کودک مورس (2001) و مقیاس تاب‌آوری کودک و نوجوان انگار و لیبنبرگ (2009) جمع آوری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته‌ها نتایج نشان داد که مداخله فرزند پروری مثبت به مادران موجب بهبود خودکارآمدی و تاب آوری در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است (0.05>p).نتیجه‌گیری: بنابر نتایج بدست آمده مشخص می‌شود که برنامه فرزند پروری مثبت می‌تواند به عنوان روشی موثر در بهبود خودکارآمدی و تاب آوری کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص در نظر گرفته شود. بنابراین روانشناسان کودک و متخصصان می‌توانند از تکنیک‌های فرزندپروری در جهت بهبود مشکلات روانشناختی این کودکان استفاده نمایند.

the effectiveness of positive parenting to mothers on self-efficacy and resilience of children with specific learning disorders

objective: the aim of this study was to investigate the effectiveness of positive parenting to mothers on self efficacy and resilience of children with specific learning disorders.methods: this research was an experimental study, including pretest posttest with control group. the statistical population of the present study included all children aged 7 to 12 years with learning disabilities in ardabil in 2024. among them, 40 children were selected using purposeful sampling method and placed randomly in experimental (n=20) and control group (n=20). data were collected by using morris children and adolescents self efficacy questionnaire morris (2001) and children and adolescents resilience scale (engar libenberg, 2009). the experimental group participated in 10 sessions (45 minutes) of positive parenting and the control group didn’t receive any intervention. data were analyzed using multivariate analysis of variance (manova). results: the results indicated that positive parenting significantly improve self efficacy and resilience of children with specific learning disorders (p<0/05). conclusion: the results showed that positive parenting can be considered as an effective way to improve self efficacy and resilience of children with specific learning disorders. therefore, child psychologists and specialists can use positive parenting to reduce the psychological problems of these children.