بررسی مقدماتی الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی

پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی و ارزیابی آزمون ترسیم ساعت به عنوان ابزاری برای غربالگری در جمعیت کودکان ایرانی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی با گروه همتا است که در آن 53 دانش آموز نارساخوان 9 تا 11 ساله با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و 53 دانش آموز عادی که از نظر سن، جنسیت، دست برتری، پایه‌ی تحصیلی و هوش‌بهر با آن‌ها همتا بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این رو حجم کل نمونه مورد بررسی 106 نفر بود. شرکت‌کنندگان، پس از تکمیل فرم معلمان و والدین فهرست نشانه‌ی مرضی کودک، مقیاس هوشی وکسلر کودکان، آزمون تشخیص خواندن و مصاحبه با ساختار براساس ملاک های چاپ چهارم راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان پزشکی آمریکا انتخاب شدند. مفهوم‌سازی زمان و ترسیم ساعت، به‌طور جداگانه و با استفاده از سامانه نمره‌‌گذاری کوهن، ریکی،کیبی و ادموندز که بر روی کودکان مدرسه رو هنجار شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که عملکرد کودکان با نارساخوانی تحولی، در ترسیم ساعت و جایگزینی عقربه‌ها به طور معناداری از کودکان عادی ضعیف‌تر است. تحلیل کیفی عملکرد، خطاهایی را آشکار ساخت که ناشی از برنامه‌ریزی ضعیف در انجام تکلیف‌های نیازمند هماهنگی است. با توجه به تحلیل‌های کمی و کیفی و تفاوت‌های بین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی، آزمون ترسیم ساعت ابزار غربالگری مناسب و بخش‌سودمندی از ارزیابی جامع عصب ـ روان‌شناختی در کودکان با نارساخوانی تحولی است.