مقایسه‌ی باورهای خودکارآمدی و انگیزه‌ی پیشرفت در میان دانش‌آموزان‌ِ با و بدون ناتوانی یادگیری

هدف این مطالعه، مقایسه‌ی باورهای خودکارآمدی و انگیزه‌ی پیشرفت در میان دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری بود. این پژوهش از نوع مقطعی- مقایسه ای است. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش آموزان مقطع ابتدایی(دختر و پسر) با و بدون ناتوانی های یادگیری شهر اردبیل در سال 1390 بود. آزمودنی های پژوهش، 40 نفر از دانش آموزان با ناتوانی یادگیری بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و 40 نفر از دانش آموزان عادی به شیوه‌ی همتاسازی(براساس سن، جنس، پایه‌ی تحصیلی، مدرسه و پایگاه اقتصادی- اجتماعی) انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه‌ی خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران و پرسشنامه‌ی انگیزه‌ی پیشرفت هرمنس بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه از دانش آموزان در باورهای خودکارآمدی و انگیزه‌ی پیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که دانش آموزان با ناتوانی یادگیری به دلیل سطوح پایین انتظارات از خود، سطوح پایینی از باورهای خودکارآمدی و انگیزه‌ی پیشرفت را تجربه می کنند. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه‌ی آموزش و خدمات مشاوره ای این دانش آموزان دارد.