اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر بهبود همدلی و کاهش اضطراب اجتماعی دانشآموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری

هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر بهبود همدلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر دارای ناتوانی‌های یادگیری بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان 15-13 سال مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر کرج در سال تحصیلی98-1397 بود. از بین جامعه آماری 40 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و در ادامه هر یک از آن‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی در دوگروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه همدلی لامونیکا، پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاجرسا و آموزش مثبت اندیشی بود. آموزش مثبت‌اندیشی به صورت 10 جلسه 75 دقیقه‌ای به گروه آزمایش ارائه شد اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش مثبت‌اندیشی در بهبود همدلی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری موثر است به گونهای که افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون به طور معناداری همدلی بهتر و اضطراب اجتماعی کمتری دارند(0.005>p). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش پیشنهاد می شود که از مثبت‌اندیشی به عنوان یکی از درمان‌های موثر در بهبود همدلی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری استفاده شود.

The Effectiveness of Positive Thinking Training in a Group Method on Improving Empathy and Reducing Social Anxiety in Male Students with Learning Disabilities

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive group thinking training on empathy and social anxiety in male students with learning disabilities. The present study was a semiexperimental design with pretestposttest design with control group. The statistical sample consists of students with learning disabilities referring to clinical and clinical centers of Karaj, among whom 40 students were selected by available sampling method, and then each of them was randomly selected in two groups of experimental (20 students) and witness (20 students). The research instrument was Lamunica empathy questionnaire, Lattertype social anxiety questionnaire, and positive thinking education. Positive thinking education was presented to the experimental group in 10 sessions of 75 minutes, but the control group did not receive. Data were analyzed using covariance analysis method. The results of the analysis showed that positive thinking was effective in improving empathy and reducing the social anxiety of students with learning disabilities, so that the subjects in the experimental group in the posttest stage had significantly better empathy and lower social anxiety have. According to the results of this study, it is suggested that positive thinking be used as one of the effective therapies for improving empathy and reducing social anxiety in students with learning disabilities.