اثربخشی روان‌درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانش‌آموزان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانش‌آموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع  پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر دوره راهنمایی دارای اختلال نارساخوانی در شهر کرج در سال‌تحصیلی 1395-1396 بوده که از بین آنان 31 نفر با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه اضطراب برای دانش آموزان به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت روان درمانی بین فردی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از اجرای مداخله، پس آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. برای تحلیل نتایج به دست آمده از پیش‌آزمون و پس آزمون، روش تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان دهنده کاهش معنادار اضطراب دانش آموزان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود (0.001>p). همچنین، بین عملکرد درک مطلب آزمودنی های دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد؛ بنابراین، روان درمانی بین فردی برای دانش آموزان نارساخوان قابلیت کاربرد داشته و می تواند به عنوان یک مداخله روان شناختی جهت بهبود روابط میان فردی موثر بر مهارت خواندن در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد

The effectiveness of interpersonal psychotherapy on reducing anxiety and improving English reading skills in dyslexic students

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of interpersonal psychotherapy on reducing anxiety and improving English reading skills of dyslexic students. The research method is a quasiexperimental pretestposttest with a control group. The population consisted of all dyslexic students in Karaj city in the academic year 20162017 of whom 31 participants were selected by purposive, availability sampling and randomly assigned into an experimental (15) and a control group (16). The anxiety questionnaire was used for the students as a pretest as well as the Topnotch Placement Test. The participants were then subjected to interpersonal psychotherapy for 8 sessions of 60 minutes. The control group did not receive any intervention. After performing the treatment, the results were compared with covariance analysis and an independent samples ttest. The findings showed a significant reduction in students’ anxiety in the experimental group compared to the control group (p < .001). Moreover, there was a statistically significant difference between the performance of experimental over the control group in the reading comprehension. Therefore, interpersonal psychotherapy can be used for dyslexic students and can be used as a psychological intervention along with other interventions.