اثر بخشی روش بازخورد مثبت به خود در درمان مشکل دانش‌آموزان نارساخوان

هدف از این پژوهش، بررسی اثر بخشی روش بازخورد مثبت به خود در درمان مشکل دانش آموزان نارساخوانی بود. پژوهش حاضر با طرح آزمایشی، نمونه ای که شامل 30 نفر از دانش آموزان پایه ی سوم و چهارم نارساخوان که به مراکز اختلالات یادگیری شهر تبریز مراجعه کرده بودند، با روش نمونه گیری تصادفی، انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل آزمون هوش وکسلر، آزمون نما، چک لیست های مشکلات خواندن بود. در فرآیند اجرا، گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه طی چهار هفته تحت مداخله درمانی خود تقویتی قرار گرفتند. نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس حاکی از تاثیر معنادار در نمره بهبود اختلال حذف آواها (0.001>p) با اندازه اثر 0.98 و در نمره بهبود اختلال زنجیره کلمات (0.001>p) با اندازه اثر 0.95 در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود.