مقایسۀ اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی و آموزش مهارت حل مسئله بر خودکارآمدی و انگیزۀ تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایۀ دهم

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسۀ اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی و مهارت حل مسئله بر خودکارآمدی و انگیزۀ تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایۀ دهم بود. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پیگیری دوماهه بود. جامعۀ آماری شامل دانش‌آموزان پسر پایۀ دهم شهر اهواز در سال تحصیلی 1400-1399 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، 55 نفر از دانش‌آموزان پایۀ دهم دارای خودکارآمدی و انگیزۀ تحصیلی پایین انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه (شامل دو گروه مداخله و یک گروه گواه) جایگزین شدند. سپس گروه‌های آزمایش آموزش راهبردهای خودتنظیمی (7 جلسه) و آموزش مهارت حل مسئله (9 جلسه) را به شکل جداگانه دریافت کردند؛ درحالی‌که گروه گواه از دریافت این مداخلات بی‌بهره بود. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامۀ انگیزۀ تحصیلی (ams) و خودکارآمدی (gse) بود. داده‌ها به شیوۀ تحلیل واریانس آمیخته با نرم‌افزار آماری spss-23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی و آموزش مهارت حل مسئله بر خودکارآمدی (0001>p؛ 0.53=eta؛ 29.34=f) و انگیزۀ تحصیلی (0001>p؛ 0.55=eta؛ 31.54=f) دانش‌آموزان موثر بوده است. نتایج آزمون تعقیبی نیز مشخص کرد بین میزان اثربخشی این دو مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت آموزش راهبردهای خودتنظیمی و مهارت حل مسئله روش‌های مداخله‌ای مناسبی در جهت افزایش خودکارآمدی و انگیزۀ تحصیلی دانش‌آموزان به‌شمار می‌رود.

comparison of the effectiveness of self-regulation strategies training and problem-solving skills training on self-efficacy and academic motivation of tenth grade male students

the purpose of this study was to compare the effects of training in problem-solving skills and self-efficacy strategies on the academic motivation of male 10th graders. the research method was quasi-experimental design comprising a pretest, posttest, control group, and a two-month follow-up period design. the statistical sample comprised male pupils in the tenth grade at ahvaz during the academic year 2021-22. a purposive sampling method was employed to select a sample of 55 tenth graders who exhibited low levels of self-efficacy and academic motivation. these students were then randomly allocated into three groups (including two intervention groups and a control group). the experimental groups were subsequently instructed separately in problem-solving skills for self-regulation strategies training (7 sessions) and problem-solving skills training (9 sessions) separately.  the control group exhibited a reluctance to participate in the interventions. the questionnaires used in this study included the academic motivation questionnaire (amq) and self-efficacy questionnaire (gse). the study data were subjected to analysis using mixed anova in conjunction with spss-23 statistical software. the results indicated that self-regulation strategies training and problem-solving skills training had an effect on students’ self-efficacy (f=29.34; eta=0.53, p<0001) and academic motivation (f=31.54; eta=0.55, p<0001). additionally, the post hoc test revealed that the efficacy of these two interventions did not differ significantly. drawing from the results obtained from this research, one may deduce that self-regulation strategies training and problem-solving skills are appropriate intervention approaches for enhancing the students’ self-efficacy and academic motivation.