مدل پیش‌بینی سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری براساس استرس ادراک‌شده و انسجام روانی با میانجی‌گری شفقت به خود در بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر

پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل پیش‌بینی سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری براساس استرس ادراک‌شده و انسجام روانی با میانجی‌گری شفقت به خود در بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر بود که در پاییز و زمستان 1400 به مراکز درمانی و متخصصان گوارش شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. نمونۀ آماری نیز شامل 340 بیمار مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری (psads)، مقیاس استرس ادراک‌شده (pss)، پرسشنامۀ انسجام روانی (scq) و پرسشنامۀ شفقت به خود (scq) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر و آزمون بوت‌استراپ به‌وسیلۀ نرم‌افزار spss و amos ویرایش 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد بین استرس ادراک‌شده، انسجام روانی و شفقت به خود از یک سو و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری از سوی دیگر، رابطۀ معنادار وجود دارد (01/0>p). همچنین استرس ادراک‌شده، انسجام روانی و شفقت به خود بر سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری دارای اثر مستقیم معنادار است (01/0>p). علاوه‌براین نتایج بوت‌استراپ مشخص کرد شفقت به خود در رابطۀ بین استرس ادراک‌شده و انسجام روانی با سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری دارای نقش میانجی‌گری معنادار است (01/0>p). درنهایت مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. با توجه به نقش میانجی معنادار شفقت به خود لازم است درمانگران بالینی با به‌کارگیری روش‌های درمانی روان‌شناختی کارآمد مانند درمان مبتنی بر شفقت، سازگاری روانی-اجتماعی بیماران مبتلا به سندرم رودۀ تحریک‌پذیر را بهبود بخشند.

model of predicting psychosocial adaptation to disease according to perceived stress and sense of coherence with the mediation role of self-compassion in the patients with irritable bowel syndrome

the purpose of this research was to develop a model that could predict psychosocial ada​ptation to disease in patients with irritable bowel syndrome (ibs) based on perceived stress, sense of coherence, and the mediating function of self-compassion. utilizing descriptive-correlational and structural equation modeling, the research was conducted. patients with ibs who were referred to therapy centers and gastroenterologists in the city of isfahan between the autumn and winter of 2020-2021 constituted the statistical population of the study. the statistical population comprised 340 ibs patients selected using a method of convenient sampling. psycho-social adaptation to disease scale (psads), perceived self-compassion scale (pss), sense of coherence questionnaire (scq), and self-compassion questionnaire (scq) were among the instruments utilized. the data analysis was performed using spss and amos software, version 23, in conjunction with path analysis and bootstrap testing. significant relationships were found between perceived stress, sense of coherence, self-compassion, and psychosocial adaptation to disease (p<0.01). furthermore, perceived stress, and sense of coherence, and self-compassion all have a significant direct effect on psychosocial adaptation to disease (p<0.01). additionally, the findings from the bootstrap analysis indicated that self-compassion mediates the relationship between perceived stress, sense of coherence, and psychosocial adaptation to disease in a statistically significant manner (p<0.01). in conclusion, the model exhibited an adequate degree of fit. given the substantial mediating influence of self-compassion, it is imperative that clinical therapists enhance the psychosocial adaptation of patients with irritable bowel syndrome (ibs) by employing efficacious psychological therapy approaches, including self-compassion-based therapy.