اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر کیفیت تعامل والد-نوجوان و سازگاری نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر کیفیت تعامل والد-نوجوان و سازگاری دختران نوجوان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پیگیری دوماهه بود. جامعۀ آماری شامل دختران نوجوان شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بود که در دورۀ دوم متوسطه مشغول به تحصیل هستند. در این پژوهش 35 نوجوان به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جای‌دهی شدند (18 نوجوان در گروه آزمایش و 17 نوجوان در گروه گواه). مادران نوجوانان حاضر در گروه آزمایش، مداخلۀ کیفیت زندگی درمانی گروهی را طی دو ماه در هشت جلسۀ 75 دقیقه‌ای دریافت کردند. پیش‌آزمون قبل از اجرای مداخله و پس‌آزمون پس از اتمام مداخله اجرا شد. دو ماه بعد نیز مرحلۀ پیگیری انجام گرفت. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامۀ رابطۀ والد-فرزندی (pcrq) و پرسشنامۀ سازگاری فردی-اجتماعی کالیفرنیا (cisaq) بود. داده‌ها به شیوۀ تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم‌افزار آماری spss-23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد کیفیت زندگی درمانی بر کیفیت تعامل والد-نوجوان و سازگاری نوجوانان تاثیر معنادار دارد (0.001>p). براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت کیفیت زندگی درمانی با آموزش ارتباط نوجوان با اعضای خانواده، حمایت و پذیرش اعضا و آموزش جایگزین‌سازی افکار غیرمنطقی با افکار منطقی می‌تواند به‌عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود کیفیت تعامل والد-نوجوان و سازگاری نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.

effectiveness of quality-of-life therapy on the quality of parent-adolescent interaction and adolescent adjustment

the purpose of this research was to investigate the impact of quality of life therapy on the quality of parent-adolescent interaction and adolescent adjustment. a quasi-experimental design comprising a pretest, posttest, control group, and a two-month follow-up period was utilized for the study. the statistical population of the survey comprised second-year high school female adolescents residing in isfahan during the 2020-2021 academic year. by means of purposive sampling, 35 adolescents were chosen at random and divided into experimental and control groups,with 18 adolescents assigned to the experimental group and 17 to the control group. over the course of two months, mothers of adolescents in the experimental group participated in eighty-five-minute quality of life therapy sessions. a pre-test was administered prior to the intervention, and a post-test was conducted subsequent to the intervention. following a gap of two months, the follow-up phase was conducted. parent-child relationship questionnaire (pcrq) and california individual-social adjustment questionnaire (cisaq) were utilized in this research. the data obtained from the research were analyzed through mixed anova via spss-23 software. the results showed that quality of life therapy significantly influences the character of parent-adolescent interaction and adolescent adjustment (p<0.001). according to the findings of the present study’s findings, it is possible to conclude that quality of life therapy can be an effective method for enhancing parent-adolescent interaction and adolescent adjustment via training in adolescent communication with family members, support and acceptance of family members, and the substitution of irrational thoughts with logical ones.