نقش واسطه‌ای سبک‌های مقابله با تنیدگی در رابطۀ عزت‌نفس و بهزیستی هیجانی دانشجویان

این پژوهش با هدف آزمون نقش واسطه‌ای سبک‌های مقابله با تنیدگی با تنیدگی در رابطۀ بین عزت‌نفس و بهزیستی هیجانی در دانشجویان انجام شد. در این پژوهش همبستگی، از جامعۀ دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی در نیمسال نخست سال تحصیلی 1397-1396، تعداد 300 دانشجو (150 دختر و 150 پسر) به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و به مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ، نسخۀ کوتاه سیاهۀ مقابله با موقعیت‌های تنیدگی‌زا و فهرست عواطف مثبت و منفی پاسخ دادند. به‌منظور آزمون روابط علی در مدل مفروض، از روش آماری تحلیل مسیر با رویکرد برازاندن مدل استفاده شد. نتایج بر پایۀ نرم‌افزار amos-20 نشان داد مدل مفروض واسطه‌مندی نسبی سبک‌های مقابله با تنیدگی در رابطۀ بین عزت‌نفس و بهزیستی هیجانی در دانشجویان با داده‌ها برازش مطلوبی دارد. همچنین نتایج نشان داد در مدل مفروض، تمامی وزن‌های رگرسیونی از لحاظ آماری معنادارند و در آن به‌ترتیب 36 درصد و 47 درصد از واریانس عواطف مثبت و منفی از طریق عزت‌نفس و سبک‌های مقابلۀ مسئله‌محور و هیجان‌محور تبیین شد. درمجموع، نتایج این پژوهش مشخص کرد از طریق ارتقای منابع مقابله‌ای دانشجویان می‌توان سطح بهزیستی آن‌ها را افزایش داد و آن‌ها را در برابر تجارب تنیدگی‌زا ایمن کرد.

the mediating role of coping styles on the relationship between self-esteem and emotional well-being among university students

the objective of this research was to investigate the manner in which coping styles mediated the association between self-esteem and emotional well-being in a sample of male and female university students. a total of 300 university students (150 male and 150 female) enrolled at shahid beheshti university during the initial six months of the academic year 2017-2018 participated in this correlational study. they were administered the rosenberg’ self-esteem scale (rses), and the coping inventory for stressful situations-short form (ciss-sf). the study employed statistical path analysis with a model-fitting approach to examine the mediating role of coping styles in the association between emotional well-being and self-esteem among university students of both genders (male and female). the partially mediated model of emotion-oriented and task-oriented coping styles on the relationship between self-esteem and emotional well-being fit the data well, according to the findings of the amos-20 software. furthermore, it should be noted that every regression weight in the proposed model exhibited statistical significance. the predictors of the model comprised self-esteem, task-oriented factors, and emotion-oriented factors, which collectively explained 36% and 47% of the variance in positive and negative affect, respectively. overall, the results of this study indicated that by enhancing the coping mechanisms of students, it is possible to elevate their level of well-being and protect them from distressing situations..