رابطۀ میان سبک‌های فرزندپروری و نشانه‌های اضطراب اجتماعی: نقش واسطه‌ای حساسیت بین فردی و نقش تعدیل‌کنندۀ فرونشانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ سبک‌های فرزندپروری و نشانه‌های اضطراب اجتماعی با نقش واسطه‌ای حساسیت بین‌فردی و نقش تعدیل‌کنندگی فرونشانی در میان دانشجویان دانشگاه تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از لحاظ گردآوری داده‌ها، همبستگی و مطالعه‌ای مقطعی بود. جامعۀ آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تهران بود که در سال تحصیلی 1400 مشغول تحصیل بودند. نمونۀ مورد بررسی نیز 226 دانشجو (137 زن و 89 مرد) بودند که با نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های مقیاس اضطراب اجتماعی لیبوویتز (lsas)، مقیاس سبک‌های فرزندپروری بوری (paq)، مقیاس حساسیت بین‌فردی بایس و پارکر (ipsm) و مقیاس تنظیم هیجان گراس (erq) استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل آماری تحلیل اثر میانجی‌- تعدیلکننده صورت گرفت. تمامی مراحل آماری نیز به‌کمک نرم افزارهای spss نسخۀ 21 و r.4.1.1 انجام شد. نتایج نشان می‌دهد بین سبک‌های فرزندپروری و نشانه‌های اضطراب اجتماعی رابطۀ مستقیم و معناداری وجود دارد (p<0/01، r=0/21). همچنین حساسیت بین‌فردی سبب می‌شود سبک‌های فرزندپروری بر نشانه‌های اضطراب اجتماعی تاثیرگذار باشد (0/05 < p)؛ بنابراین حساسیت بین‌فردی نقش واسطه‌ای ایفا می‌کند، اما نقش فرونشانی به عنوان تعدیل کننده در رابطۀ بین سبک‌های فرزندپروری و نشانه‌های اضطراب اجتماعی در مدل حاضر تایید نشده است (β=-0/022، p<0/05). با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می‌شود کارگاه‌های آموزشی مناسب برای آموزش سبک‌های فرزندپروری به والدین برگزار شود تا از بروز مشکلات اضطرابی مانند اضطراب اجتماعی پیشگیری شود.

the relationship between parenting styles and the social anxiety signs: the mediating role of interpersonal sensitivity and the moderating role of suppression

the aim of the present study was to examine the relationship between parenting styles and social anxiety signs in tehran college students, with the mediating role of interpersonal sensitivity and the moderating role of suppression. as for the fundamental goal and data collection, the present study was a correlational and cross-sectional study. the participants of this study were the students of university of tehran who were studying in the academic year 2021. the participants were 226 college students (137 females and 89 males) selected through an available sample. due to the outbreak of covid-19, questionnaires were distributed on online platforms. in this study, we used the questionnaires of liebowitz social anxiety scale (lsas), buri parenting styles scale (paq), boyce and parker interpersonal sensitivity scale (ipsm), and gross emotional regulation scale (erq). pearson’s correlation coefficient and mediator-moderator effect analytical statistical model were used and all statistical procedures were performed using spss 21 and r.4.1.1. the results showed that there is a significant relationship between parenting styles and signs of social anxiety (p >0/01, r=0/21). this study also showed that parenting style influences social anxiety through interpersonal sensitivity (p>0/05). therefore, interpersonal sensitivity plays a mediating role, but the suppression role as a moderator in the relationship of parenting styles and social anxiety symptoms was not confirmed (β =0/022, p < 0/05). in view of the results of this study, the implementation of appropriate parenting workshops to teach parenting styles to parents is highly recommended to prevent anxiety problems such as social anxiety