مقایسۀ اثربخشی درمان حضوری و واقعیت مجازی متمرکز بر شفقت روی فرسودگی زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تاثیر درمان‌های حضوری و واقعیت مجازی متمرکز بر شفقت، روی کاهش فرسودگی زناشویی بود. مطالعه، کاربردی و از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش شامل مردان متاهل شرکت فولاد مبارکۀ اصفهان با نشانگان فرسودگی زناشویی در سال 1399 بودند. سی نفر از آن‌ها انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه درمان حضوری، درمان واقعیت مجازی و کنترل (سه گروه ده‌نفره) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامۀ فرسودگی زناشویی (cbq)، درمان‌های حضوری و واقعیت مجازی متمرکز بر شفقت بود که به‌صورت انفرادی و در هفت جلسۀ 45 دقیقه‌ای ارائه شدند. تحلیل داده‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، در نرم‌افزار spss.26 انجام شد. نتایج نشان داد هردو درمان موجب کاهش فرسودگی زناشویی و مولفه‌های آن می‌شوند (0.05 > p) و درمان حضوری در مقایسه با درمان واقعیت مجازی در فرسودگی زناشویی، بر مولفۀ خستگی روانی و خستگی جسمانی تاثیر بیشتری دارد، اما در مولفۀ خستگی عاطفی، هردو درمان اثربخشی یکسانی دارند؛ ضمن اینکه درمان واقعیت مجازی، بر خستگی جسمانی اثر معناداری ندارد (0.05 < p). همچنین نتایج نشان‌دهندۀ ماندگاری هردو درمان در مرحلۀ پیگیری بود. با توجه به تایید کارایی واقعیت مجازی در درمان فرسودگی، می‌توان از این فناوری در زمینۀ مسئلۀ فرسودگی زناشویی بهره جست.

comparing the effectiveness of compassion-focused face-to-face and compassion-focused virtual reality therapies for marital burnout

the purpose of the present study was to compare the effects of compassion-focused face-to-face therapy and compassion-focused virtual reality therapy on marital burnout. it was applied using a quasi-experimental research design with pretest, posttest, follow-up, and control group. the statistical population included all married men of mobarakeh steel company in isfahan who showed symptoms of marital burnout in 2020. then, 30 people were selected from them and randomly assigned to three groups: face-to-face therapy, virtual reality therapy, and control group (10 people in each group). the research instruments were the couple burnout questionnaire (cbq) and the face-to-face and virtual reality therapies, which were conducted individually in seven 45-minute sessions. data analysis was performed using the repeated measures analysis of variance test in spss.26 software. the results showed that both therapies lead to a reduction in marital burnout and its components (p < 0.05) and that the effect of face-to-face therapy is greater than that of virtual reality therapy on marital burnout, mental exhaustion and physical exhaustion. for the emotional exhaustion component, both therapies were equally effective. in addition, virtual reality therapy had no significant effect on physical exhaustion (p > 0.05). the results also showed the persistence of both therapies in the follow-up phase. considering the effectiveness of virtual reality in the therapy of burnout, this technology can be used to treat marital burnout.