رابطۀ میان خودپندارۀ تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان با توجه به نقش واسطه‌ای خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ خودپندارۀ تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان با توجه به نقش واسطه‌ای خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از منظر روش توصیفیهمبستگی است. جامعۀ آماری تحقیق شامل 41,876 دانش‌آموز پسر دورۀ متوسطۀ اول شهر اصفهان است که در سال تحصیلی 13961395 مشغول به تحصیل بوده‌اند. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای 979 نفر انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های اشتیاق تحصیلی (aeq)، خودپندارۀ تحصیلی (ssci)، خودکارآمدی تحصیلی (asei) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (mslq) استفاده کردیم. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و با نرم‌افزارهای آماری spss و amos انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد خودپندارۀ تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم به‌طور مستقیم بر اشتیاق تحصیلی اثر دارند. همچنین خودپندارۀ تحصیلی به شکل غیرمستقیم و از دو مسیر خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم با اشتیاق تحصیلی ارتباط دارد؛ بنابراین برای افزایش اشتیاق دانش‌آموزان به تحصیل باید به متغیرهای خودپندارۀ تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم توجه کرد.

The Relationship between Academic SelfConcept and Academic Engagement with regard to the Mediating Role of Academic SelfEfficacy and SelfRegulatory Learning Approaches

This study aims to investigate the relationship between academic selfconcept and academic engagement of students with regard to the mediating role of academic selfefficacy and selfregulatory learning approaches. This paper is applied in terms of purpose, and is correlational in terms of method. The statistical population consists of 41,876 male students of Isfahan studying the first high school in 2016–2017. A sample of 979 individuals were selected via cluster sampling in several phases. The Academic Engagement Questionnaire (AEQ), the School SelfConcept Inventory (SSCI), the Academic SelfEfficacy Inventory (ASEI), and Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ) were applied in order to collect data. The data was analyzed by using structural equation modeling method and by employing SPSS and Amos statistical software. The results of the analysis indicated that academic selfconcept, academic selfefficacy, and selfregulatory learning approaches had a direct impact on academic engagement. In addition, selfconcept had an indirect relationship with academic engagement in two ways of academic selfefficacy and academic selfregulatory learning approaches. Therefore, academic selfconcept, academic selfefficacy, and academic selfregulatory learning approaches must be considered to increase academic engagement in students.