تبیین روابط بین ذهن‌آگاهی و شفقت‌به‌خود با شایستگی اجتماعی در دانشجویان دختر براساس نقش میانجی بخشودگی بین‌فردی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین روابط بین ذهن‌آگاهی و شفقت‌به‌خود با شایستگی اجتماعی در دانشجویان دختر براساس نقش میانجی بخشودگی بین‌فردی بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را تمام دختران دانشجوی دانشگاه‌ تهران در ترم دوم سال تحصیلی 99-1398 مشغول‌به‌تحصیل بودند، تشکیل دادند. از میان این افراد به‌ روش نمونه گیری در دسترس 378 نفر انتخاب شدند. ابزارهای خودگزارشی شامل پرسشنامه‌های شایستگی اجتماعی (scq)، مهارت‌های ذهن‌آگاهی کنتاکی (kims)، مقیاس‌های شفقت‌به‌خود (scs) و بخشودگی بین‌فردی (ifs) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان دادضریب مسیر غیرمستقیم بین ذهن‌آگاهی (0.01>p و 0.185=β) و شفقت‌به‌خود (0.01>p و 0.227=β) با شایستگی اجتماعی مثبت و در سطح 0.01 معنادار بود. مجموع مجذور همبستگی‌های چندگانه برای متغیر شایستگی اجتماعی برابر با 0.64 به‌دست آمد. این یافته بیانگر آن بود که شفقت‌به‌خود، ذهن‌آگاهی و بخشودگی بین‌فردی 64 درصد از واریانس شایستگی اجتماعی را در دختران دانشجو تبیین می‌کند. به‌نظر می رسد تمرکز بر حال و نه مشکلات گذشته و عدم قضاوت‌گری و شفقت نسبت به‌خود، شفقت و بخشودگی را نسبت به ‌دیگران، موجب می‌شود و فرد احساس شایستگی اجتماعی بیشتری خواهد کرد.